Tebliğname No : 2014/23095 - KYB-İTİRAZMAHKEMESİ :Denizli 7. Asliye Ceza Mahkemesi TARİH VE NO :10/03/2010-2009/204(E), 2010/140(K) Dairemizin 05.03.2014 tarih 2014/8590 Esas, 2014/9297 Karar sayılı bozma kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 23.05.2014 tarih 2014/23095 sayılı itiraznamesi ile, Kasten yaralama, mala zarar verme ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından sanık R.. E..’nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/1, 86/3-e, 151/1, 170/1-c, 53 (üç kez) maddeleri gereğince 1 yıl 6 ay, 6 ay ve 4 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına ilişkin Denizli 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/03/2010 tarihli ve 2009/204 esas, 2010/140 sayılı kararı temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiştir.Bu karara karşı Adalet Bakanlığının 14/01/2014 gün ve 2013/1194/3288 sayılı “Dosya kapsamına göre, sanığın olay tarihinde ele geçirilemeyen av tüfeği ile müşteki A..i Ö..’a ait eve ateş etmesi sonucu o sırada evin camından dışarıya bakmakta olan müşteki H.. Ö..’ı etkisi basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaraladığının anlaşılması karşısında, sanığın işlediği bir fiil ile birden fazla farklı suçun oluşmasını sebebiyet verdiği gözetilerek, 5237 sayılı Kanun’un 44. Maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren fiilden dolayı mahkumiyet kararı verilmesi gerekirken; silahla kasten yaralama, mala zarar verme ve korku, kaygı ve panik yaratacak biçimde ateş etme suçlarından ayrı ayrı mahkumiyet hükmü kurulmasında isabet görülmemiştir gerekçesini içeren kanun yararına bozma istemi Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/01/2014 gün ve 2014/23095 sayılı ihbarnamesi ile Yargıtay 3. Ceza Dairesi Başkanlığına sunulmuştur.Dairemizin 05/03/2014 tarihli ve 2014/8590 esas, 2014/9297 sayılı kararı ile özetle; kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, yerel mahkeme kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesinin 4. fıkrası uyarınca bozulmasına, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine karar verilmiştirYargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nca bu karara karşı; hükümlü R.. E..’nın, av tüfeği ile camın arkasında bulunan müştekiye bir el ateş etmesi sonucunda, müştekinin basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralanmasına ve camın kırılmasına sebebiyet verdiği olayda, sanığın, bir fiiliyle birden fazla kanun hükmünü ihlal etmesinden dolayı bunlardan en ağır cezayı gerektiren silahla kasten yaralama eyleminden sorumlu olması gerekirken, silahla yaralama, mala zarar verme ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından ayrı ayrı sorumluğuna karar verilmesi nedeniyle yerel mahkeme kararı hukuka aykırıdır. Bu nedenle, Özel Dairece, kanun yararına bozma isteminin kabulüne karar verilmesi yerindedir. Ancak, buradaki bozma nedeni, mahkumiyet hükmünde hükümlüye daha az ceza verilmesini gerektiren ve davanın esasına ilişkin bir bozma nedeni olduğundan, yeniden yargılama yasağı nedeniyle belirlenen hukuka aykırılığın, Özel Dairece, karardan, mala zarar verme ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin çıkartılması suretiyle giderilmesi gerektiği gözetilmeden, kararın bozulmasına ve müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine karar verilmesinin isabetli olmadığı değerlendirmesiyle dosyanın itirazen incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;Gereği görüşülüp düşünüldü:1) Yerinde görülen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının kabulüne,2) Dairemizin 05/03/2014 tarihli ve 2014/8590 esas, 2014/9297 sayılı bozma kararının kaldırılmasına,3) Adalet Bakanlığı'nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Denizli 7.Asliye Ceza Mahkemesinin 10/03/2010 tarihli ve 2009/204 esas, 2010/140 sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nin 309/4. maddesinin (d) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, sanık R.. E.. hakkındaki hükümden, mala zarar verme ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin çıkartılmasına; infazın bu şekilde yapılmasına, hükmün diğer kısımlarının aynen korunmasına,dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 11.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.