Kasten yaralama suçundan sanık.....’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/1, 87/1-a, 87/1-son, 29 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, sanıklar.... ve .......’ın 5237 sayılı Kanun’un 86/1, 87/1-a, 87/1-son ve 62. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına, sanıklar haklarındaki hapis cezalarının aynı Kanun’un 51/1. maddesi gereğince ertelenmesine, aynı Kanun’un 53/1-a-b-d-e maddesindeki haklardan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, anılan Kanun'un 53/1-c bendindeki haktan koşullu salıverilmeye kadar yoksun bırakılmalarına dair .... Asliye Ceza Mahkemesinin 27/05/2014 tarihli ve 2013/91 Esas, 2014/364 sayılı Kararına karşı Adalet Bakanlığı'nın 26.03.2015 tarih ve 2014/6743 – 21270 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 06.04.2015 tarih ve 2015/116251 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi. Mezkur ihbarnamede; 1) 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 51/1. maddesinde yer alan “İşlediği suçtan dolayı iki yıl veya daha az süreyle hapis cezasına mahkum edilen kişinin cezası ertelenebilir. Bu sürenin üst sınırı, fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş olan kişiler bakımından üç yıldır.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanıklar.... ve.....’ın 2 yıl 6 ay hapis cezasının ertelenemeyeceğinin gözetilmemesinde,Sanıklar..... ve..... haklarında hükmedilen 2 yıl 6 ay hapis cezasının süresi itibarıyla erteleme kapsamında bulunmamasına rağmen, erteleme kararı verilmiş olduğu gözetilerek, diğer sanık.....'in ertelenmiş mahkumiyeti ile birlikte değerlendirildiğinde;2) 5237 sayılı Kanun’un 53/3. maddesinde yer alan “Mahkum olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme karşısında, cezası ertelenen sanıklar hakkında kendi altsoyu üzerindeki velayet vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluğunun uygulanamayacağının gözetilmemesinde; isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK'nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.Gereği görüşülüp düşünüldü:Adalet Bakanlığı'nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; ... Asliye Ceza Mahkemesinin 27/05/2014 tarihli ve 2013/91 Esas, 2014/364 sayılı Kararının 1 no.lu bozma nedeni yönünden, 5271 sayılı CMK'nin 309/4. maddesi gereğince aleyhe sonuç doğurmamak üzere; 2 no.lu bozma nedeni yönünden ise, 5271 sayılı CMK'nin 309/4. maddesinin (d) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, hükmün TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerinin, “5237 sayılı TCK'nin 53/1-a, b, c, d, e bentlerinde yazılı hakları kullanmaktan mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, TCK'nin 53/1-c maddesinde yazılı velayet, vesayet ve kayyımlığa ait yetkileri kendi alt soyu üzerinde kullanmaktan yasaklanmanın TCK'nin 53/3. maddesi hükmü gereğince uygulanmamasına” şeklinde değiştirilmesi; infazın bu şekilde yapılmasına, hükmün diğer kısımlarının aynen korunmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 10.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.