Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 1590 - Karar Yıl 2017 / Esas No : 6111 - Esas Yıl 2016
MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiHÜKÜM : Sanığın mahkumiyetlerine dair Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü; Tekerrür uygulamasına esas sabıka kaydı bulunan sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. 1) Sanık hakkında ... ve ...'a karşı hakaret suçları ile ....'a karşı basit kasten yaralama suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükümlerinin yapılan temyiz incelemesinde: Sanık hakkında tayin olunan cezaların, karar tarihindeki miktar ve türü itibariyle hükümlerin, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizleri mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin CMUK'un 317. maddesi gereğince ayrı ayrı REDDİNE, 2) Sanık hakkında ....'ı kasten yaralama suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmünün yapılan temyiz incelemesinde: Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak; a) Müştekinin yaralanması hakkında düzenlenen 15.07.2013 tarihli adli raporda, kırığın hayat fonksiyonlarına etkisi orta (2.) derecede olduğu belirtilmesine rağmen, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nin 86/1-3-e maddesi uyarınca belirlenen cezanın, 5237 sayılı TCK'nin 87/3. maddesi uyarınca, kırığın derecesi ile orantısız biçimde, 1/3 oranında artırılıp 5237 sayılı TCK'nin 3. maddesinde öngörülen orantılılık ilkesine aykırı davranılarak sanık hakkında fazla ceza tayini, b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.