Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 15597 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 21987 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiHÜKÜM : Mahkumiyet ve ceza verilmesine yer olmadığına, Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü; I) Sanık ... hakkında mağdurlar ..., ... ve ... yönelik yaralama ve hakaret suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde: Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, II) Sanık ... hakkında mağdur ...'a karşı yaralama ve sanıklar Hasan, Şükran, Emine hakkında mağdur ...'e karşı yaralama suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde: Katılan sıfatını alabilecek şekilde suçtan zarar görmüş bulunan, 12.12.2011 tarihli celsede şikayetçi olduğunu beyan eden ancak kamu davasına katılmak isteyip istemediği usulüne uygun şekilde sorulmayan şikayetçi ...'in 5271 sayılı CMK'nin 260/1. maddesi uyarınca hükmü temyize hakkı bulunduğu belirlenerek 5271 sayılı CMK’nin 237/2. maddesi uyarınca kamu davasına katılmasına karar verilmek suretiyle, yapılan incelemede, 1) Sanık ... kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilirken, 5237 sayılı TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakları kendi altsoyu üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyu dışındakiler bakımından hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacağına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, 2) Sanıklar ..., Şükran Kalender, ... hakkında 5237 sayılı TCK'nin 25/1. maddesi gereğince eylemi meşru müdafaa sınırları içinde kaldığından 5271 sayılı CMK'nin 223/2-d maddesi gereğince beraatine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi, Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak; Bozmayı gerektirmiş, katılan sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gereğince, Hüküm fıkrasında 1 numaralı bölümde Sanıklar ..., Şükran Kalender ve ... hakkında kurulan hükümde “ ceza verilmesine yer olmadığına” ibaresi çıkartılarak yerine "5271 sayılı CMK'nin 223/2-d maddesi gereğince beraatine" ibaresinin hükme eklenmesi; 2 numaralı bölümde ise hüküm fıkrasının hak yoksunlukları ile ilgili kısmının karar metninden çıkarılarak yerine “Sanığın 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesinin a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen hak ve yetkileri kullanmaktan mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan ise 5237 sayılı TCK'nin 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.