Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 15299 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 34488 - Esas Yıl 2015
MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;Gereği görüşülüp düşünüldü;Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,ancak;1)Zabıta memuru olarak görev yapan sanığın, tanık olan diğer zabıta memurları ile birlikte mağduru mendil satarken tespit ettikleri, mağdura bir daha görmeleri halinde hakkında işlem yapılacağının söylendiği ancak mağdurun bu duruma sinirlenerek elindeki poşeti yere atarak tekmelemek suretiyle taşkın hareketlerde bulunduğu, olay öncesinde de sanığın benzer şekilde mağduru uyardığı, sanığın hakkında işlem yapmak amacıyla zabıta merkezine götürmek üzere mağduru araca almak istedikleri ancak mağdurun direnç gösterdiğinin sanık ve mağdurun aşamalardaki beyanlarından anlaşılması karşısında sanık hakkında TCK'nin 29. maddesinde düzenlelen haksız tahrik hükümlerinin tartışılması gerektiğinin düşünülmemesi,2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, 3)Kabul ve uygulamaya göre de;Kamu görevlisi olan sanığın sahip bulunduğu nüfuzu kötüye kullanarak zabıta merkezinde mağdura vurması üzerine mağdurun gözünü banka çarparak basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek duyularından veya organlarından biri olan gözünün işlevinin yitirilmesine sebep olacak şekilde yaralanmasının mahkemesince kabul edilmesi karşısında 5237 sayılı TCK'nin 23. maddesinde düzenlenmiş bulunan 'Neticesi sebebiyle ağırlaşmış suç" hükmünün, olayda, uygulanma imkanının mevcut olup olmadığının karar yerinde değerlendirilmemesi,Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 29.06.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.