Dairemizin 10/05/2012 tarih ve 2011/7461 esas, 2012/19192 sayılı onama kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 14/03/2013 tarih 2012/284162 sayılı itiraznamesi ile sanık hakkında 6831 sayılı TCK'nin 93/1-2, 5237 sayılı TCK'nin 62/1. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası tayinedilip, bu cezası da ayni Kanunun 51. maddesi uyarınca ertelenmesine, 5237 sayılı TCK'nin 53/1 ve 2. maddeleri gereğince TCK'nin 53/1-a, b, c, d ve e bentlerindeki haklardan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, ayni maddenin TCK'nin 53/3. maddesi uyarınca da hükümlünün koşullu salıverilmesi halinde de TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen yasal hakları kullanımındaki yoksunluğun sona ermesine karar verildiğinin, netice olarak tayin olunan hapis cezasının, kısa süreli olup ertelenmiş bulunmasına göre , TCK'nin 53. maddesinin 4. fıkrası hükmü gereğince TCK'nin 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına karar verilmesi yasaya aykırı görünse de, somut olayda, hükmün bir fıkrasında 5237 sayılı TCK'nin 62. maddesinin uygulanmayacağı hususu belirtildiği halde, diğer bir fıkrasında hem uygulanıp hem de hesap hatası sonucu 18 ay hapis cezası 1/6 oranında indirime tabi tutulduğunda netice cezanın 15 ay olması gerektiği gözetilmeden 10 ay olarak tayin edilmiş bulunması karşısında, hatalı uygulamadan sanığın ikinci kez yararlandırılmasının adalet ve eşitlik ilkesine aykırı olacağından 5237 sayılı TCK'nin 53/4. maddesi uyarınca TCK'nin 53/1 maddesinin uygulanamayacağını kabul etmenin mümkün bulunmadığı,bu itibarla, sanık hakkındaki bir yıldan fazla olması gereken hapis cezasının ertelenmiş bulunmasına göre, 5237 sayılı TCK'nin 53/3 . maddesine aykırı olarak hükümlünün koşullu salıverilmesi halinde TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen yasal hakları kullanımındaki yoksunluğunun sona ermesine karar verilmesi nedeniyle onama kararının kaldırılarak düzeltilerek onanması talebiyle itirazen incelenmek üzere Dairemize gönderilen dosyanın incelenmesinde ; Gereği görüşülüp düşünüldü ; 1) Yerinde görülen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itirazının KABULÜNE, 2) Dairemizin 10/5/2012 tarih ve 2011/7461 esas, 2012/19192 sayılı onama kararının KALDIRILMASINA, 3) Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve takdire göre kabul ve nitelendirmede usul ve kanuna aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak, 5237 sayılı TCK.nin 53/1-c maddesinde, kişinin kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetinin kanuni sonucu olarak velayet, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılacağının; aynı Kanunun 53/3 maddeleri gereğince hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkra hükümlerinin uygulanmayacağının gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, karardan 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasına dair düzenlemenin çıkartılarak yerine “ sanığın 5237 sayılı TCK'nin 53/2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar ayni maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, 3. fıkrası gereğince de, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından söz konusu yasaklamanın uygulanmamasına“ ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/04/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.