Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 1344 - Karar Yıl 2017 / Esas No : 5044 - Esas Yıl 2016





MAHKEMESİ :Sulh Ceza MahkemesiHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;Gereği görüşülüp düşünüldü;Diğer temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;1) Katılanın hazırlıkta sanığın evine gelerek kendisine hakaret edip vurmaya başladığını beyan ettiği, mahkemede ise, sanıkla aralarında tartışma yaşandığını, sonrasında sanığın kendisine elleriyle vurarak yaraladığını beyan ettiği, sanığın da katılanın kendisine küfür ettiğini, kendisinin de ona tokat attığını beyan etmesi karşısında, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,2) Sanığın sarfına sebebiyet verdiği yargılama gideri miktarının, 6183 sayılı Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutarlardan az olması nedeniyle, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerekirken sanığa yükletilmesine karar verilmek suretiyle 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 324/4. maddesine aykırı davranılması,3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; 15.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.