Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 10332 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 31773 - Esas Yıl 2014





Tebliğname No : 4 - 2013/174507MAHKEMESİ : Bursa 2. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 16/04/2013NUMARASI : 2012/689 (E) ve 2013/322 (K) Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü; Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak; 1) 5271 sayılı CMK'nin 231. maddesinde 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 72. maddesi ile yapılan değişiklikten önce, daha önceden verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların yargılama konusu suçla ilgili kurulacak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel teşkil etmeyeceği gözetilmeden ve 5271 sayılı CMK'nin 231. maddesine uygun yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi, 2) Sanığın, mağdur sanık Hanifi'nin diğer sanık Cemalettin ile birlikte rızası dışında zorla evine girdiklerini savunması, kabulün de bu yönde olması karşısında, sanık lehine 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik koşullarının oluşup oluşmadığının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi, 3) Sanığın eylemini silahtan sayılan sopa ile gerçekleştirmesi nedeniyle artırım yapılırken uygulama maddesinin yanlış gösterilmesi, 4) Sanığın, kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilirken, 5237 sayılı TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakları kendi altsoyu üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyu dışındakiler bakımından hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacağına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, 5) Sanığın sarfına sebebiyet verdiği, payına düşen yargılama gideri miktarının, 6183 sayılı Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken sınırlar içinde kalması nedeniyle, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerekirken sanığa yükletilmesine karar verilmek suretiyle 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 324/4. maddesine aykırı davranılması, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca kısmen istem gibi BOZULMASINA, 23.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.