Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 100 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 21074 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Sulh Ceza MahkemesiHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;Gereği görüşülüp düşünüldü;Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;1) Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/891 esas 2012/1102 Karar sayılı ve 4 Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1552 esas 2012/2131 Karar sayılı mahkumiyet kararlarının suç tarihinden sonra kesinleşmeleri nedeniyle 5237 sayılı TCK'nin 58/5. maddesi gereğince bu ilamın tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,2) 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik ve Tedbirlerinin İnfazı Hakkında kanunun 108. maddesinin 4, 5 ve 6. fıkralarına göre, denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olup, mahkumiyet hükmünde, mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58/7. maddesi gereğince “mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik süresi olarak 1 yıl sürenin belirlenmesi,Kabul ve uygulamaya göre;3)Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken 5275 Sayılı Kanun'un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezayı içeren mahkumiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden birden fazla mahkumiyetin tekerrüre esas alınması,4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı resmi gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinde belirilen hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11/01/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.