MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİTaraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Y A R G I T A Y K A R A R ITemyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.Dava, ayrı yaşamda haklılık nedenine dayalı olarak açılmış tedbir nafakası istemine ilişkindir.Davalı taraf, davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, davanın kısmen kabulü cihetine gidilerek; ayrı yaşamda haklılık olgusunun kanıtlanamadığı gerekçesi ile davacının nafaka talebinin reddine; davacı yanında bulunan çocuk için aylık 250,00 TL tedbir nafakasının davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, ispat yükü üzerinde olan davacı kadın ayrı yaşamda haklı olduğunu ispatlayacak delilleri dosyaya sunmadığı için davacının talebinin reddi hukuka uygun bulunmuş; bu hususa dair temyiz itirazları yerinde görülmeyerek reddedilmiştir. Çocuk için takdir edilen tedbir nafakası miktarının az olduğuna dair temyiz itirazına gelince; Somut olayda dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacının ev hanımı olduğu herhangi bir gelirinin olmadığı; davalının düzenli gelir getiren sabit bir işinin bulunduğu; aylık 1.917,00 TL kazancının olduğu; tarafların müşterek çocuğunun 1998 doğumlu olduğu, lisede okuduğu ve davacı annesi ile birlikte yaşadığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca; tarafların sosyal ve ekonomik durumları, müşterek çocuğun yaşı ve eğitim durumu, ihtiyaçları, nafakanın niteliği, ekonomik göstergelerdeki değişim nazara alındığında; müşterek çocuk için takdir edilen aylık 250,00 TL nafakanın az olduğu kanaati ile takdir edilen nafaka miktarı TMK’nın 4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bulunmamış; müşterek çocuk yararına hakkaniyete uygun daha yüksek bir miktara hükmolunması için ilamın bozulmasına karar verilmiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.