Dava dilekçesinde 4.687.000.000 lira alacağın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kâğıtlar okunup gereği düşünüldü.Davada, davalının satın aldığı hububat bedelini ödemediği ileri sürülerek alacağın tahsili istenilmiş, yargılama aşamasında davacı, alacak hakkını dava dışı 3. şahsa temlik etmiş, davalı taraf bu temlike karşı çıktığı gibi alacağı devralan şahsın davaya devam etmesini de açıkça talep etmemiş, tazminat şeklinde de istemde bulunmamış, aksine davanın mevcut haliyle devam etmesini ve konusuz kalan davanın reddine karar verilmesini istemiş; mahkemece, alacağın temliki ve ayrıca icra takibine konu edilmiş olması nedeniyle konusuz kalan davanın reddine, ilaveten kesin hüküm altına alınmamış alacağın 3. şahsa temlik edilmesinden davalının sorumlu tutulamayacağı gerekçesiyle yargılama gideri ile vekâlet ücretinin davacıdan tahsiline karar verilmiştir.Davanın konusuz kalması halinde, mahkemenin, yargılamaya devam ederek, dava açıldığı zaman hangi tarafın haksız olduğunu tespit edip, o tarafı yargılama giderlerine (bu arada vekâlet ücretine de) mahkûm etmesi gerekir. Yargıtay'ın yerleşmiş uygulaması da bu yöndedir. (Bkz. Kuru, Baki: Hukuk Muhakemeleri Usulü, 6. baskı, c. 111, İst. 2001, sh. 303 vd.). Mahkemece bu yönde herhangi bir araştırma ve soruşturma yapılmamıştır.Kabule göre de, davanın konusuz kalması halinde davanın reddine değil ve fakat "dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına" şeklinde hüküm kurulması gerekir.Tüm bu hususlar gözetilmeden delillerin yanılgılı değerlendirilmesi sonucu yazılı şekilde karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 25.04.2006 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.