Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 4050 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 3413 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİTaraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir. Y A R G I T A Y K A R A R ITemyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.Davacı dava dilekçesinde; eşinin bir başka kadınla birlikte yaşadığını, kendisine ve müşterek çocuklarına bakmadığını belirterek; kendisi ve müşterek 3 çocuğu için aylık toplam 1.000,00 TL tedbir nafakasının davalı eşten tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.Davalı vekili cevap dilekçesinde; davalının Adana'da yaşadığını, bu nedenle davaya bakmaya yetkili mahkemenin, davalının yerleşim yeri olan Adana Aile Mahkemesi olduğunu belirterek yetki itirazında bulunmuştur. Mahkemece, davalının Adana'da ikamet ettiği, genel yetki düzenlemeleri gereğince yetkili mahkemenin davalının ikametgahı mahkemesi olan Adana Aile Mahkemesi olduğu, davanın, davalının yerleşim yeri olan Adana Aile Mahkemesi'nde açılmadığı gerekçesi ile yetkisizlik nedeniyle reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir. Dava, Türk Medeni Kanunu'nun 197/2. maddesinde hükme bağlanan, müşterek yaşama haklı nedene dayalı olarak ara verilmesi nedeniyle açılan tedbir nafakası talebine ilişkindir.TMK'nın 201. maddesinde; evlilik birliğinin korunmasına yönelik önlemlerin alınması konusunda eşlerden herhangi birinin yerleşim yeri mahkemesinin yetkili olduğu belirtilmiştir. Bu hüküm gereğince, gerek tedbir nafakası, gerekse birliğin korunması ile ilgili diğer tedbirlerle ilgili davalar, eşlerden herhangi birinin yerleşim yeri mahkemesinde açılabilir.Davacı eş, davalının yerleşim yerinden ayrı bir yerde oturuyorsa davalı eşin yerleşim yerine gitme zorunluluğu olmadan kendi oturduğu yerleşim yeri Aile Mahkemesinde dava açabilir. Davacı eş isterse, bu tedbirlerle ilgili olarak davalının yerleşim yeri Aile Mahkemesinde de dava açabilecektir. Bu halde davacı TMK'nın 201/1. maddesi hükmü gereğince kendi yerleşim yeri mahkemesinde veya HMK'nın 6. maddesi hükmü gereğince davalının yerleşim yeri mahkemesinde dava açma konusunda seçimlik hakka sahiptir. Somut olayda davacı, davayı kendi yerleşim yeri mahkemesi olan Doğanhisar Aile Mahkemesi'nde açmıştır. TMK'nın 201/1. maddesi hükmü gereğince davanın açıldığı mahkeme iş bu davaya bakmaya yetkilidir. O halde mahkemece, davalı yanın yetki itirazının reddi ile işin esası hakkında inceleme yapılarak, taraf delilleri toplanıp, hasıl olacak sonuç dairesinde esasa dair bir karar verilmesi gerekirken, yukarıda belirtilen ilke ve kurallara aykırı şekilde, yazılı ve yanılgılı gerekçelerle yetkisizlik nedeniyle davanın reddi cihetine gidilmiş olması usul ve yasaya aykırı görülmüş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 11.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.