MAHKEMESİ : ANKARA 3. AİLE MAHKEMESİTARİHİ : 11/06/2014NUMARASI : 2012/552-2014/736Taraflar arasında görülen kişisel eşyanın iadesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hüküm, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiş, hükmün duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle; daha önceden belirlenen 17.02.2015 tarihli duruşma günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davacı vekili Av. O. B. P. ile davalı asil O.. B.. ve vekili Av. S. K. Ö. geldi. Açık duruşmaya başlandı ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlenildikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için saat 14.00'e bırakılması uygun görüldüğünden, belli saatte dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili dilekçesinde; tarafların Van Aile Mahkemesinin 2009/68 Esas 2009/508 Karar sayılı ilamı ile boşandıklarını, bu nedenle çeyiz senedinde yazılı ziynet ve ev eşyaları ile müvekkilinin evlenirken getirdiği ev eşyalarının, ayrıca velayeti müvekkiline verilen müşterek çocuğa ait eşyaların aynen iadesini, olmadığı takdirde şimdilik eşya bedelinden 10.000 TL nin tahsilini talep etmiş, 02.08.2013 tarihli ıslah dilekçesi ile ziynet eşyaları yönünden talebini 2.000 TL den 11.569,25 TL ye, ev eşyaları yönünden ise talebini 8.000 TL den 16.405 TL ye yükseltmiştir.Davalı vekili cevap dilekçesinde; çeyiz senedinin, her iki tarafında almış olduğu eşyalar için düzenlendiğini, davacının bir kısım ziynet eşyalarını müşterek çocuğun tedavisinde kullanılmak üzere kendi rızasıyla bozdurduğunu, geriye kalan ziynet eşyalarının ise müşterek evi terk ettiği sırada davacı tarafından götürüldüğünü savunarak, davanın reddini istemiştir.Mahkemece; davalının müşterek çocuğun doğumundan sonra takılan ziynet eşyalarını iade yükümlülüğü altında olmadığı, diğer ziynet eşyalarının ise davalı tarafından bozdurulmak suretiyle harcandığı, davalının bu ziynet eşyalarını iade ile yükümlü bulunduğu, ayrıca davalının iadeyi kabul ettiği eşyalar ile fatura ve veya garanti belgeleri davacı adına olan ev eşyalarının da davacıya iadesi gerektiğinden bahisle; davanın kısmen kabulüne, Toplam değerleri 8.822,50 TL olan ev eşyaları ile 17.108,16 TL olan ziynet eşyalarının aynen iadesine, aynen iadenin mükün olmaması halinde ev eşyalarının 8.000,00 TL lık kısmının dava tarihinden, 822,50 TL lık kısmının ise ıslah tarihi olan 02.08.2013 tarihinden, ziynet eşyalarının 2000 TL lık kısmının dava tarihinden, 9.569,25 TL lık kısmının ıslah tarihi olan 02.08.2013 tarihinden ve 5.539,51 TL lık kısmının ise eksik harç ikmali tarihi olan 20.03.2014 tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre; davacı tarafın tüm, davalı tarafın ise sair temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak, HMK. nun 176/2. maddesine göre; "Aynı davada, taraflar ancak bir kez ıslah yoluna başvurabilir.".Somut olayda ise; davacı taraf 02.08.2013 tarihli ıslah dilekçesi ile ziynet eşyaları yönünden 2.000 TL olan talebini 9.569 TL artırarak 11.569,25 TL'ye yükseltmiş, 20.03.2014 tarihli dilekçesi ile de 8.074 TL üzerinden tamamlama harcını yatırmıştır.Bu durumda, mahkemece; ziynet eşyalarının bedeli yönünden 11.569,25 TL'ye hükmedilmesi gerekirken, sonradan yatırılan tamamlama harcı esas alınarak 17.108,16 TL'ye hükmedilmesi usul ve yasaya aykırıdır.SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davalı taraf için duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 1.100 TL vekalet ücretinin davacı taraftan alınıp davalı tarafa verilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalı tarafa iadesine, 17.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.