MAHKEMESİ : İZMİR 11. AİLE MAHKEMESİTARİHİ : 24/03/2015NUMARASI : 2014/562-2015/164Taraflar arasındaki yoksulluk nafakasının kaldırılması davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili dava dilekçesinde; tarafların 07.11.2013 tarihinde boşandıklarını, boşanma kararı ile birlikte davalı lehine aylık 340,00 TL yoksulluk nafakasına hükmedildiğini, davalının emekli maaşı aldığını, davalının ekonomik durumunun düzeldiğini ileri sürerek, davalı lehine hükmedilen yoksulluk nafakasının kaldırılmasını talep ve dava etmiştir.Davalı vekili cevap dilekçesinde; davalının boşanma davası sırasında emekli olduğunu, yerel mahkemenin bu kapsamda karar verdiği ve davacı tarafın aynı iddialarına karşın Yargıtay ilgili dairesinin boşanma ve yoksulluk nafakası kararını onadığını emekli maaşının yoksulluğu ortadan kaldırmadığını, belirterek, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Türk Medeni Kanunun 176/3.maddesine göre; İrat biçiminde ödenmesine karar verilen maddî tazminat veya nafaka, alacaklı tarafın yeniden evlenmesi ya da taraflardan birinin ölümü hâlinde kendiliğinden kalkar; alacaklı tarafın evlenme olmaksızın fiilen evliymiş gibi yaşaması, yoksulluğunun ortadan kalkması ya da haysiyetsiz hayat sürmesi hâlinde mahkeme kararıyla kaldırılır.Somut olayda, tarafların 17/04/2014 tarihinde kesinleşen karar ile boşandıkları, davacının boşanma davasında tespit edilen ekonomik sosyal durumuna göre işbu davada tespit edilen ekonomik ve sosyal durumunda önemli bir değişiklik olmadığı, davacının emekli olduğu, aylık 1.000,00 TL emekli maaşı aldığı, 250 TL kira ödediği, mal varlığı olmadığı, davalı kadının boşanma davasında tespit edilen ekonomik ve sosyal durumuna göre işbu davada tespit edilen ekonomik ve sosyal durumunda iyileşme meydana geldiği, emekli olduğu, 1.000,00 TL emekli maaşı almaya başladığı dosya kapsamından anlaşılmaktadır.Ancak, Yerleşik Yargıtay'ın uygulamalarına göre asgari ücretin yoksulluğu ortadan kaldırmadığı ilke olarak kabul edilmiştir (HGK'nun 1.5.2002 gün 2-397 E-339 K. Sayılı kararında olduğu gibi).Bu nedenle davalının geliri yoksulluğu ortadan kaldırmayıp, bu durumun sadece nafaka miktarının tayininde nazara alınacağı hususu gözetilmeksizin davanın tümden reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir. Mahkemece yapılacak iş, tarafların sosyo-ekonomik durumları nazara alınarak yoksulluk nafakası miktarında hakkaniyete uygun bir indirim yapmaktan ibarettir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.