MAHKEMESİ : MERSİN 2. AİLE MAHKEMESİTARİHİ : 17/03/2015NUMARASI : 2014/325-2015/188Taraflar arasındaki yoksulluk ve iştirak nafakasının artırımı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili dava dilekçesi ile; 2005 yılında 800 TL yoksulluk nafakası ile müşterek çocuk Seyhan Servet için 100 TL iştirak nafakasına hükmedildiğini, aradan 9 yıl geçtiğini ihtiyaçların arttığını, davalının inşaat mühendisi olduğunu, yan yol yapım işleri yaptığını, aynı zamanda Cat Borusan Makine adlı firma ile ortaklığı olduğunu, Pendik'de lüks bir villada oturduğunu, aralarında Porshe marka olan 8 adet araba ile 12 adet iş makinesinin bulunduğunu, bunların birçoğunu mal kaçırmak amacı ile yakınlarına devrettiğini, tasarrufun iptaline ilişkin davanın halen Mersin 5. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2013/294 Esas sayılı dosyasında görüldüğünü, ayrıca davalının eşinin bir bankada müdür yardımcılığı pozisyonunda çalıştığını, hükmedilen nafakanın ihtiyaçlar karşısında yetersiz kaldığını belirterek 800 TL yoksulluk nafakasının 2.000 TL ye çıkarılmasını, 100 TL olan iştirak nafakasının ise 1.500 TL ye çıkarılmasını ve her yıl ÜFE oranında artırım uygulanmasını talep ve dava etmiştir.Davalı vekili cevap dilekçesi ile; davacının babasından dolayı maaş aldığını, organizatörlük işi yaptığını, gelirinin iyi olduğunu, müvekkilinin maddi durumunun kötüleştiğini, iflas noktasına geldiğini, Cat Borusan Makine firması ile ortaklığı olmadığını, müvekkilinin adına 2012 yılında 1 adet Porshce, 2 adet kango tipi araç olduğunu, müvekkilinin durumunun kötüleşmesi nedeni ile hepsini sattığını belirterek davanın reddini istemiştir.Mahkemece; davacı için yoksulluk nafakasının 950 TL'ye, iştirak nafakasının ise 400'TL ye çıkarılmasına ve her yıl ÜFE oranında artırımına karar verilmiş, hüküm taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde görülmeyerek reddedilmiştir. Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince; İştirak nafakasının artırılması talebine ilişkin yapılan değerlendirmede;TMK.'nın 182/2.maddesinde; velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorunda olduğu hükme bağlanmıştır.Velayet kendisine tevdi edilmeyen taraf, ekonomik imkanları ölçüsünde müşterek çocuğunun giderlerine katılmakla yükümlüdür. Diğer taraftan, iştirak nafakası belirlenirken ana ve babanın ekonomik durumları gözönünde tutulmakla birlikte velayet hakkı kendisine tevdi olunmuş tarafın bu görev nedeniyle emeğinin ve yüklendiği sorumlulukların karşılığı olağan harcamaların da dikkate alınması zorunludur.Mahkemece, nafaka takdir edilirken; çocuğun yaşı, eğitimi ve ihtiyaçlarının yanında, ana-babanın gelir durumu da gözetilmeli ve nafaka yükümlüsünün (babanın) gelir durumu ile orantılı olacak şekilde hakkaniyete uygun bir nafakaya hükmedilmelidir.Somut olayda, dosyadaki bilgi ve belgelerden tarafların 2005 yılında boşandığı, boşanma kararı ile birlikte müşterek çocuğun velayetinin davacı anneye verildiği, Seyhan Servet'in 1999 doğumlu olup, lisede okuduğu, davacının babasından dolayı 3 ayda bir 3.232 TL maaş aldığı, davalının ise inşaat mühendisi olduğu, 2.000 TL gelirinin olduğu, yeniden evlendiği eşinin 1.750 TL gelirinin olduğu, Mersin'de bir dairesinin olduğu ayrıca, Mersin 2.İcra Ceza Mahkemisinin 2014/522 Esas- 2015/10 Karar sayılı kararı ile; davalının hakkında yapılan icra takibinden kısa süre önce adına bulunan tüm araçları ve sahibi olduğu şirket hisselerini kardeşi ve kayınpederine devrettiği, devrin amacının nafaka alacağı için yapılan icra takibini boşa çıkarmak olduğunun belirtildiği anlaşılmaktadır.Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, müşterek çocuğun yaşı, eğitim durumu, ihtiyacı, nafakanın hükmedildiği tarih ile artırım davasının açıldığı tarih arasında geçen süre ve nafaka yükümlüsünün (davalı babanın) gelir durumu nazara alındığında, takdir olunan iştirak nafakası miktarı az olup, TMK.4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bir nafaka takdir edilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı görülmüş , bu husus bozmayı gerektirmiştir.Yoksulluk nafakasının artırılması talebine ilişkin yapılan değerlendirmede;TMK.nun 176/4.maddesine göre; tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın arttırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.Yukarıda sözü edilen yasal düzenlemeye göre, iradın arttırılması veya azaltılması için ya tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin bunu zorunlu kılması gerekmektedir. Bu doğrultuda yerleşen dairemiz uygulamasına göre; nafaka alacaklısı davacının ihtiyaçları ile nafaka yükümlüsü davalının gelir durumunda, nafakanın takdir edildiği tarihe göre olağanüstü bir değişiklik olmadığı takdirde; yoksulluk nafakası TÜİK’in yayınladığı ÜFE oranında artırılmalı ve böylece taraflar arasında önceki nafaka takdirinde sağlanan denge korunmalıdır.Somut olayda; tarafların ekonomik ve sosyal durumlarında boşanma davasından sonra olağanüstü bir değişiklik olduğu ispat edilmemiştir. O halde; yoksulluk nafakasının niteliği ve takdir edildiği tarih gözetilerek, nafakanın TÜİK’in yayınladığı ÜFE oranında artırılması suretiyle dengenin yeniden sağlanması gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile düşük nafaka takdiri doğru görülmemiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.