MAHKEMESİ : LÜLEBURGAZ 1. ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİTARİHİ : 12/03/2015NUMARASI : 2014/581-2015/149Taraflar arasındaki yoksulluk nafakasının kaldırılması-indirilmesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili ve davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili dava dilekçesi ile; tarafların 2010 yılında boşandığını, davalı lehine aylık 300 TL yoksulluk nafakasına hükmedildiğini, TÜFE artışı ile nafakanın 415 TL ye ulaştığını, yeniden evlendiğini, çocuğunun olduğunu bu nedenle masraflarının arttığını belirterek yoksulluk nafakasının kaldırılmasına, bu talebinin reddedilmesi halinde nafakanın aylık 150 TL'ye indirilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.Davalı, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece; nafakanın kaldırılması talebinin reddine, Lüleburgaz 2. Asliye hukuk mahkemesinin 2009/185 Esas-2010/388 karar sayılı dosyasında takdir edilen 300 TL yoksulluk nafakasının aylık 200 TL ye indirilmesine karar verilmiş, hüküm davacı vekili ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.Dava, yoksulluk nafakasının kaldırılması talebine ilişkindir.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı tarafın tüm, davalı tarafın sair temyiz itirazları yerinde değildir. Türk Medeni Kanununun 176/3.maddesinde yoksulluğun ortadan kalkması halinde mahkeme kararıyla nafakanın kaldırılacağı, 176/4.maddesinde ise, tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde irad biçiminde ödenmesine karar verilen nafakanın artırılması yada azaltılmasına karar verilebileceği düzenlenmiştir.Anılan maddede yoksulluğun hukuksal kavramı tanımlanmamış ise de; Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 07.10.1998 tarih ve 2-656 E.-688 K.sayılı kararında yeme, giyinme, barınma, sağlık ulaşım, kültür gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların yoksul kabul edileceği belirtilmiştir.Somut olayda, davacının karayollarında işçi olarak çalıştığı, 1.800 TL gelirinin olduğu, davalının ise evhanımı olduğu, gelirinin bulunmadığı anlaşılmaktadır.Günün ekonomik koşulları, davalının nafakadan başka gelirinin bulunmaması ve ele geçen nafaka miktarı gözetildiğinde; nafakanın indirim koşulları oluşmadığından davanın reddine karar verilmesi gerekirken nafaka miktarından indirim yapılması doğru görülmemiştirSONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 02.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.