MAHKEMESİ : AKSARAY 1. AİLE MAHKEMESİTARİHİ : 12/03/2015NUMARASI : 2014/681-2015/185Taraflar arasındaki yardım nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili dava dilekçesi ile; davacının davalının kızı olduğunu, davacının Selçuk Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi, Fars Dili ve Edebiyatı Bölümü öğrencisi olduğu, davacının hiç bir gelirinin bulunmadığını ileri sürerek, aylık 600,00 TL yardım nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.Davalı, davanın reddini istemiştir.Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile, dava tarihinden geçerli olmak takdiren aylık 250,00 TL yardım nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm, davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Dava; yardım nafakası istemine ilişkindir.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde görülmeyerek reddedilmiştir.Davacının temyiz itirazlarına gelince;TMK.nun 364/1.maddesinde; "herkes yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üstsoyu ve alt soyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür".TMK.nun 365/2.maddesinde; "dava, davacının geçinmesi için gerekli ve karşı tarafın mali gücüne uygun bir yardım isteminden ibarettir" düzenlemesi yer almaktadır.Hukuk Genel Kurulunun 07.06.1998 tarih, 1998/656 E.- 688 K.sayılı ilamında da; "...yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların yoksul kabul edilmesi gerektiği..." vurgulanmıştır.Yardım nafakası, aile bireylerini yoksulluk ve düşkünlükten kurtarmaya ilişkin bir nevi sosyal yardımlaşma olup, ahlak kuralları ile geleneklerin zorunlu kıldığı bir ödevdir. Yardım nafakası isteyenin kusuru ile yardıma muhtaç duruma düşmüş olması, yükümlüyü borcundan kurtarmamaktadır. Aile bağlarının herhangi bir nedenle zayıflamış olması da yükümlülüğü ortadan kaldıran bir neden olarak düzenlenmemiştir. Bu nedenlerle kanun koyucu, yardım nafakasını kişinin ve toplumun vicdanına bırakmamış, kanuni bir ödev olarak düzenlemiştir.Ne var ki; bunu vermekle yükümlü tutulacak kişilerin geçim sıkıntısına düşürülmemesi asıldır. Bunun için belirlenen nafakanın; davacının geçinmesi için gerekli, nafaka yükümlüsünün geliriyle orantılı olacak şekilde hakkaniyet ilkesi de gözetilerek takdir edilmesi gerekir.Somut olayda; mahkemece yapılan araştırma neticesinde, davacının Selçuk Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi, Fars Dili ve Edebiyatı Bölümü 1.sınıf öğrencisi olduğu, 550 TL kira gideri olduğu; davalının ise Ziraat Bankasında memur olduğu, 2500 TL. maaş aldığı, 500 TL kira gideri olduğu, 2011 model Kia Rio marka aracının olduğu tespit edilmiş, ancak dava dışı annenin ekonomik ve sosyal durumuna ilişkin bir araştırma yapılmamıştır. Hal böyle olunca mahkemece; eğitim ve sosyal durmunun değişmesi nedeniyle ihtiyaçları artan davacının geçinmesi için gerekli ve nafaka yükümlüsü olan davalı babanın tespit edilen gelir durumuna uygun olarak ve mirasçılıkta da aynı sırada yeralan dava dışı annenin de nafakaya katılma yükümlülüğü bulunduğu dikkate alınarak daha uygun bir miktarda nafakaya hükmetmek olmalıdır. Kabul şekline göre de, mahkemece harç ve yargılama giderlerinin davalı tarafa yükletilmesi gerekirken, davacı tarafça yükletilmesi doğru görülmemiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 02.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.