MAHKEMESİ : KONYA 4. AİLE MAHKEMESİTARİHİ : 05/06/2014NUMARASI : 2011/1074-2014/470Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili, dava dilekçesi ile; davacının, kayınpederi olan davalı N.. A.. tarafından diğer davalı eşi M.Ü. A.'in gözü önünde darp edildiğini, baba evine gönderildiğini; davacının bütün eşyalarının ortak konutta kaldığını,ihtiyati tedbir kararı alındığını, bu kararın infazı ile davacının çeyiz eşyalarını aldığını; davalıların verdiği hediyeler olan ziynet eşyalarının, mobilyaların ve beyaz eşyaların ise ortak konutta bulunamadığını ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, bu eşyaların aynen teslimine mümkün değil ise bedeli olan 37.000.00.- TL nin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili, yargılama sürerken taleplerinin eşyaların bedelinin ödenmesi olduğunu, aynen iade taleplerinin olmadığını belirtmiştir. Davacı vekili ıslah dilekçesi ile ede talep sonucunu; 44.874,32 TL'ye yükseltmiştir.Davalılar vekili, cevap dilekçesinde; ziynetlerin ve tüm eşyaları davacıya bağışladığını, davacı aleyhine bağıştan rücu davası açacaklarını; ziynet ve eşyalarının davacı evden gittikten sonra satılarak düğün borçlarının ödendiğini belirterek davanın reddini dilemişitr.Mahkemece; davanın kısmen kabulüne, davacıya teslim edilmiş olan çeyiz eşyaları yönünden karar verilmesine yer olmadığına, ev eşyaları yönünden davalı N.. A..'e açılan davanın reddine, ev eşyalarının toplam bedeli olan 19.275.00.- TL nin dava tarihinden yasal faizi ile birlikte davalı M.Ü. A.'den alınmasına, ziynet eşyaları yönünden davalı M.Ü. A.'e açılan davanın reddine, ziynet eşyalarının toplam bedeli olan 22.804.32.- TL nin dava tarihinden yasal faizi ile birlikte davalı N.. A..'den alınmasına karar verilmiş,hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalılar vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.Dosya incelendiğinde davacı ile davalı M.Ü.'in evli iken evin alt kattaki dairesinde, davalı N.. A..'in ise üst kattaki dairesinde oturdukları; davacı ve eşinin gün içinde sürekli üst katta oturdukları, yemekleri birlikte yedikleri, yalnızca geceleri alt kattaki evlerine gittikleri; taraflar arasındaki boşanma davasının kesinleşen kararında da bu durumun davacıya bağımsız bir konut açılmadığı anlamına geldiğinin belirtildiği; ihtiyati tedbir kararının infazı sırasında da davacı ve davalı M.Ü. A.'in alt kattaki konutunu görevlilere baba N.. A..'in açtığı ve davacıya ait çeyiz eşyalarının teslimini sağladığı; ,davacının ziynetlerinin davalı N.. A..'in yatak odasındaki kasada saklandığı, davacı ile davalı N.. A.. arasında ziynetlerin saklanması konusunda tartışma çıktığı, birbirlerine vurdukları, bu olayın akabinde davacının eşi tarafından baba evine bırakıldığı, davacı ve davalı N.. A..'in ceza mahkemesinde kasten yaralama suçundan yargılandıkları ve adli para cezası aldıkları; davalılar vekilinin cevap dilekçesinden, ziynet eşyalarının yanısıra davaya konu olan mobilya, beyaz eşya gibi tüm ev eşyalarının davacıya bağışlandığının açıklandığı; mahkemece, ziynetlerin davalı N.. A.. 'in kasasında saklandığı gerekçesi ile davalı M.Ü. aleyhine açılan ziynet alacağı davasının reddedildiği, ortak konuttaki ev eşyalarından ise yalnızca davalı M.Ü.A.in sorumlu olduğu gerekçesi ile davalı N.. A.. aleyhine açılan ev eşyası davasının reddedildiği görülmektedir.Somut olayda; davacıya bağımsız bir konut açılmamıştır. Cevap dilekçesinde davaya konu olan tüm eşyaların davalılar tarafından davacıya bağışlamış olduğu ve davacı evden gittikten sonra ziynetler ile diğer ev eşyalarının davalılarca satılarak düğün borçlarının ödendiği belirtilmişitr. İhtiyati tedbir kararının infazı sırasında da davacının ve eşinin yaşadığı eve, görevlileri davalı N.. A.. kabul etmiştir. Ayrıca, davacıya çeyiz eşyalarını davalı N.. A.. teslim ettiğinden, her iki davalının davaya konu tüm eşyalar üzerinde beraber tasarrufta bulundukları ve eylem birliği içinde hareket ettiklerinin kabulü gerekir. Bu nedenle davalı N.. A.. yönünden ev eşyalarının bedeli konusundaki davanın reddedilmesi isabetli bulunmamıştır.Ayrıca, davacı, eşi davalı M.Ü. A.'in isteği ile gündüzleri davalı N.. A..'in evinde yaşamaktadır, ziynet eşyalarını da eşinin yönlendirmesi ile saklaması amacı ile diğer davalı N.. A..'e teslim etmiştir. Cevap dilekçesinde ziynetlerin satıldığı ve düğün borçlarının ödendiği belirtildiğinden; ziynet eşyalarının bedelinden, davacıya karşı davalı M.Ümit Atıker de diğer davalı ile birlikte sorumludur. Açıklanan nedenlerle davalı M.Ü.A.yönünden ziynet eşyalarının bedeli konusundaki davanın reddedilmesi de isabetli bulunmamıştır.SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 28.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.