MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİTaraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı mirasçıları tarafından temyiz edilmiştir. Y A R G I T A Y K A R A R I Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.Davacı vekili dilekçesinde; davalının, ruhsatı kendisine ait olmayan kamyonetini haricen 9.000 TL bedelle davacıya satıp teslim ettiğini, 3 yıl sonra resmi satışı vermeyip, aracı davacıdan alarak 3.kişiye sattığını belirterek, 9.000 TL alacağın tahsili için girişilen icra takibine itirazın iptalini talep etmiştir.Davalı cevabında, aracı haricen davacıya sattığını, davacının hiç vergi borcu ödemediğini, aracın vergi borcundan dolayı satıldığını, borcu kalmadığını belirterek davanın reddini dilemiştir.Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olup, hükmü davalı ... mirasçıları vekili temyiz etmektedir.Davalı ... mirasçıları temyiz dilekçeleri ile murisleri İsmail’in yargılama sırasında, karar tarihinden önce 13.11.2011 tarihinde öldüğünden ve ölü kişi hakkında hüküm kurulduğundan sözetmişlerdir.Temyiz aşamasında ibraz edilen veraset ilamından, davalının dava sırasında 13.11.2011 tarihinde öldüğü anlaşılmaktadır. Ancak ölü bir kimse aleyhine hüküm tesis edilemeyeceğinden (taraf ehliyeti sona erdiğinden) davalı ...’in veraset ilamı ile belirlenen tüm mirasçılarına husumet tevcih edilerek onlar tarafından davaya devam edilmesi sağlanmalıdır. O halde mahkemece, davalının mirasçılarına davetiye gönderilerek onların davaya iştiraklerinin sağlanması (taraf teşkilinin tamamlanması) suretiyle davaya devam edilip sonucuna göre karar vermek gerekirken, yazılı şekilde ölü kişi aleyhine hüküm kurulması doğru görülmemiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 03.10.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
