MAHKEMESİ : AYDIN 2. AİLE MAHKEMESİTARİHİ : 19/11/2014NUMARASI : 2013/583-2014/808Taraflar arasındaki tedbir nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı vekili dava dilekçesinde; evlenmeden önce eşinin kendisine verdiği sözleri evlendikten sonra tutmadığını, kendisini ve çocuklarını eve kapattığını, bu nedenle evden ayrılmak zorunda kaldığını, terk nedeniyle açılan davanın Gölbaşı Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi'nin 2010/208 Esas 2010/711 Karar sayılı ilamı ile reddedildiğini, daha sonra açılan davaların Gölbaşı Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi'nin 2012/154 esas 2012/780 Karar sayılı ilamı ile ve yine Gölbaşı Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi'nin 2013/315 Esas 2013/683 Karar sayılı ilamı ile reddedildiğini, Gölbaşı Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi'nin 2010/208 Esas 2010/711 Karar sayılı ilamı ile kendisi için hüküm kesinleşinceye kadar aylık 200 TL tedbir nafakasına hükmedildiğini, davalının kusurlu olması nedeniyle davalının açtığı davaların red edildiğini, davacı olarak kendisinin aylık 250 TL kira ödediğini, rahatsızlıklarının olduğunu, sağlığı elverdiğince temizliğe gittiğini, ancak rahatsızlığı nedeniyle geçimini sağlayacak kazancının olmadığını, davalının ise Türkiye ve Almanya'dan emekli olup gelirinin iyi olduğunu beyanla, kendisi lehine aylık 1.000 TL tedbir nafakasına hükmedilmesini talep etmiştir. Davalı cevap dilekçesinde; davacı kadının yükümlülüklerini yerine getirmemek için müşterek haneyi terk ettiğini, müvekkilinin önceki vekili tarafından açılan boşanma davalarının, takibi süreçlerindeki hatalar nedeniyle reddedildiğini, davacının nafaka istemeye hakkı olmadığını, üstelik istenen nafaka miktarının fahiş olduğunu beyanla davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere davacı lehine aylık 300 TL tedbir nafakasının davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, davacının fazlaya ilişkin taleplerinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Dava, tedbir nafakası talebine ilişkindir.4721 sayılı MK.nun 195.maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hakimin müdahalesini isteyebilir. Hakim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine konunda öngörülen önlemleri alır. Aynı yasanın 197.maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir. Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetime ilişkin önlemleri alır. Buna göre davacının ayrı yaşamada, haklı olup olmadığının araştırılması ve "ayrı yaşamada haklılık" olgusunun kanıtlanması gerekir. TMK.nun 6.maddesine göre “Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür.”Somut olayda, davacı taraf tanık dinletme talebinden duruşmada vazgeçmiş, ayrı yaşamakta haklılık olgusunu ispatlayacak başkaca delil de dosyaya sunmamıştır. Bu nedenle dosya kapsamına göre ayrı yaşamada haklı olduğu iddiasını ispat edemeyen davacı lehine davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 09.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.