Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 971 - Karar Yıl 2017 / Esas No : 1895 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : HırsızlıkHÜKÜM : MahkumiyetDosya incelenerek gereği düşünüldü;Müştekinin, 16.09.2013 tarihli kolluk beyanında ve 20.09.2013 tarihli savcılık ifadesinde; suça konu otomobilini işyeri önündeki Bursa Caddesi üzerine kapılarını kilitleyerek park ettiğini ve kontak anahtarının da kendisine ait işyeri içindeki çekmecede bulunduğunu beyan ettikten sonra, 31.10.2013 tarihli duruşmada, aracı iş yerinin önüne park ettiğini, ancak kontak anahtarının aracın üzerinde olup olmadığını hatırlamadığını belirttiğinin ve mahkemenin soruşturma aşamasındaki ifadelerinden dolayı çelişki sebebiyle tekrardan sorması üzerine kontak anahtarının aracın üzerinde olup olmadığını hatırlamadığına ilişkin beyanını tekrarladığının anlaşılması karşısında, mahkemenin sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğu şeklindeki kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki sanığın eyleminin aynı Kanun'un 142/2-d maddesinde tanımlanan suçu oluşturduğuna ilişkin düşünceye katılınmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamas??nda gözetilmesi mümkün görülmüş dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 30/01/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.