Tebliğname No : 2 - 2009/69973MAHKEMESİ : Salihli 1. Sulh Ceza MahkemesiTARİHİ : 28/09/2006NUMARAS I : 2006/240SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret, kavgada korkutmak maksadıyla silah çekmek, kendiliğinden hak almaya eksik teşebbüs Dosya incelenerek gereği düşünüldü; I-Sanıklar M.. C.., O.. C.. ve M.. C.. hakkında kasten yaralama suçundan, sanık S.. A.. hakkında hakaret suçundan hükmolunan cezaların miktar ve türüne göre hükmün 1412 Sayılı CMUK’nun 305/1.maddesi gereğince hüküm tarihine göre temyizi mümkün olmadığından sanık S.. A.. ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK'nun 317.maddesi uyarınca REDDİNE II-Sanık S.. A.. hakkında kendiliğinden hak almaya eksik teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet ve kavgada korkutmak maksadıyla silah çekmek suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkum olduğu anlaşıldığından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için aranan 5271 sayılı CMK.’nun 231/6.maddesinin (a) bendinde yazılı “ kasıtlı bir suçtan mahkum olmama” koşulunun bulunmaması nedeniyle sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceği belirlenerek yapılan incelemede; Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; Oluş ve dosya kapsamına göre; yakınan-sanık M.. C.. ile aralarında emlak satışından dolayı alacaklı olduğunu düşünen sanığın alacağını tahsil etmek amacıyla yakınanın işyerine gelerek yakınan-sanık Musa’yı tehdit ettiği ve olumsuz yanıt alması üzerine çıkan kavgada üzerinde taşıdığı bıçağı çıkartarak yakınan-sanık Musa ile olay yerinde bulunan çocuklarına gösterdiğinin iddia edilmesi karşısında; sanığın eyleminin 765 sayılı TCK.nun 308/2,61. maddelerine uyan suçu oluşturacağı, sanığın dava konusu yapılan bu eyleminin 5237 sayılı TCK.nun 150. maddesi yollamasıyla aynı Kanunun 106. maddesinde düzenlenen tehdit suçu kapsamında değerlendirilmesi gerekeceği nazara alınarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7. ve 5252 sayılı Kanunun 9. maddeleri uyarınca 765 sayılı TCK.nun 308 /2, 61. maddeleri ile 5237 sayılı 106. maddesinde yazılı suçların tüm hükümleri somut olaya ayrı ayrı uygulanmak suretiyle sonuçlar belirlenmesi, bu şekilde bulunan sonuç cezaların karşılaştırılması ve sonuca göre lehe olan kanunun belirlenmesi suretiyle ceza tayini, eylemin 5237 sayılı TCK.nun 106. maddesinde düzenlenen suçu oluşturmadığının kabulü halinde ise beraatine karar verilmesi gerekirken dava konusu yapılan eylemin 5237 sayılı TCK.da düzenlenmediği gerekçesiyle sanığın beraatine kararı verilmesi, 2-Kabul ve uygulamaya göre; 765 Sayılı TCK’nun 308/2.maddesinde düzenlenen kendiliğinden hak alma suçunun tam teşebbüse elverişli olmadığı gözetilmeden aynı yasanın 61.maddesi yerine 62.maddesi ile indirim yapılarak fazla ceza tayini, Bozmayı gerektirmiş sanık S.. A.. ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA,14.04.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.