Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 7121 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 25709 - Esas Yıl 2012





Tebliğname No : 2 - 2012/228422MAHKEMESİ : Gebze 1. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 27/12/2011NUMARASI : 2005/133 (E) ve 2011/865 (K).SUÇ : Hırsızlık Dosya incelenerek gereği düşünüldü; Sanıkların aşamalardaki beyanlarına, dosya içeriğine ve toplanan delillere göre sanıklar E.. E.. ve U.. Y..'ın üzerlerine atılı hırsızlık suçunu işledikleri yönündeki mahkemenin kabul ve uygulamasında, her hangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, tebliğnamede yer alan (1) nolu bozma düşüncesine ve Sanıkların, olay günü gece 22.00 sıralarında suça konu aracı yakınanın park ettiği yerden ittirmek suretiyle bir alt sokağa götürerek, yakınanın tasarruf alanından çıkarttıktan sonra düz kontak yapıp çalıştıramayınca aracı terk ettiklerinin ve sabah 8.30 sıralarında park ettiği yerde aracını bulamayan yakınanın ihbarı üzerine yapılan araştırma neticesinde, polis ekiplerinin saat 10.00 sıralarında aracı bulduğunun anlaşılması karşısında, sanıkların üzerlerine atlılı hırsızlık suçunun tamamlanmış olması nedeniyle tebliğnamede yer alan (2) nolu bozma düşüncesine katılınmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; 1- İddianamedeki sevk maddesinin 493/1-son olup alt sınırının 8 yıl olduğu ve 5271 sayılı CMY.nun 150/3 maddesi gereğince alt sınırı 5 yıldan fazla hapis cezasını gerektiren suçlardan dolayı yapılan yargılamada ,istem aranmaksızın müdafii görevlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, 5271 sayılı yasanın 150/3 ve 188/1 maddelerine aykırı davranılarak yazılı şekilde hüküm kurulması, 2- Sanıkların, yakınanın kilitli vaziyette park halinde bıraktığı aracının kapısını çakı ile zorlamak suretiyle açmaları ve bulunduğu yerden ittirerek götürmeleri biçimindeki eylemlerinin, 5237 sayılı TCK.nun 142/1-b maddesi kapsamında kaldığı gözetilmeden, aynı yasanın 142/1-e maddesi gereğince uygulama yapılması, 3- Velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerine ilişkin haklardan yoksunluğun 5237 sayılı TCY.nın 53/3. maddesi uyarınca yalnızca kendi alt soyundaki kişiler bakımından koşullu salıverilmeyle sona ereceği gözetilmeden, anılan hakların yönelik olduğu kişiler bakımından bir ayrım yapılmadan, sanıkların; aynı Yasanın 53/1-c maddesinde yazılı haklardan koşullu salıvermeye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 04.04.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.