Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 5591 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 18415 - Esas Yıl 2013





Tebliğname No : 6 - 2011/356758MAHKEMESİ : Manavgat 1. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 07/06/2011NUMARASI : 2010/675 (E) ve 2011/430 (K)SUÇ : Hırsızlık Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; 1)Sanığın konutun eklentisi niteliğinde olan ve bahçe içinde bulunan müştekiye ait motorsikleti apartmanın zemin kat balkon altından alması karşısında eyleminin TCK 142/1-b maddesine uyduğu gözetilmeden suç niteliğinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle eksik ceza tayini, 2)Kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezası ile mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanığın 5237 Sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin ''a,b,c,d,e'' bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar,53/1-c.maddesinde belirtilen kendi alt soyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin aynı maddenin 3.fıkrası uyarınca, koşullu salıverme tarihine kadar uygulanabileceğinin gözetilmemesi, 3)Adli sicil kaydında birden fazla suçtan verilen mahkumiyet hükmü bulunan sanık hakkında tayin olunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 108.maddesinin 2.bendine göre, “tekerrür nedeniyle koşullu salıverilme süresine eklenecek miktar tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamaz” düzenlemesi de gözetilerek, sanığa önceki suçları için hükmedilmiş en ağır cezanın tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, aynı karardaki iki mahkumiyet kararının tekerrüre esas alınması, Bozmayı gerektirmiş, sanık ile O yer C. Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 03.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.