MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlalHÜKÜM : MahkumiyetDosya incelenerek gereği düşünüldü;Sanık ..., yüzüne karşı 05.05.2009 tarihinde verilen hükmü, 1412 sayılı CMUK’nun 310. maddesinde öngörülen yasal süreden sonra 23.06.2009 tarihinde temyiz etmekle beraber, yasa yolu bildiriminde hükmün temyiz süresinin “tefhim veya tebliğden” itibaren başlayacağı belirtilerek sanığın yanıltıldığı anlaşılmakla, temyiz isteminin reddine dair 23.06.2009 tarih ve 5-166 sayılı karar kaldırılarak, sanığın 05.05.2009 tarihli hükme yönelik temyiz isteğinin incelenmesinde;1- Sanık ... hakkında geceleyin işyeri dokunulmazlığını ihlal suçu nedeniyle 5271 sayılı CMK.nun 231. maddesi uyarınca verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar aynı kanunun 231/12. maddesi gereğince itiraza tabi olup temyizi mümkün bulunmadığından, CMK.nun 264. maddesi uyarınca sanık ...'un dilekçesinin itiraz niteliğinde kabul edilerek gereği merciince yapılmak üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesine,2- Sanık ... hakkında hırsızlık suçu ile sanık ... hakkında hırsızlık ve geceleyin işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;Sanık ...'e ait adli sicil kaydı ile dosyada bulunan onaylı karar suretine göre, Susurluk Asliye Ceza Mahkemesinin 18.07.2002 tarih ve 109-250 sayılı ilamı ile 765 sayılı TCK.nun 491/2, 522, 523, 59. maddeleri uyarınca verilip paraya çevrilen ve 09.12.2004 kesinleşen, erteli adli para cezasına ilişkin mahkumiyetinin karar tarihinden itibaren 5 yıl geçtikten sonra davaya konu suçun işlenmesi nedeniyle tekerrüre esas nitelikte olmadığı anlaşılmakla, ayrıca 5237 sayılı TCK.nun 116/4 ve 119/1-c maddelerinin uygulanması halinde de atılı geceleyin işyeri dokunulmazlığını ihlal suçunun uzlaşma kapsamında olmaması nedeniyle tebliğnamedeki bu hususlara ilişkin bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; Kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezası ile mahkumiyetinin yasal sonucu olarak sanıkların 5237 sayılı TCY.nın 53/1.maddesinin “a,b,c,d,e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3.fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,Bozmayı gerektirmiş sanıkların temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı C.M.U.K.nun 321. maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan;Sanıklar hakkında 5237 Sayılı TCK.nun 53/1-c maddesi uyarınca hükmolunan kendi alt soyları üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer hak yoksunluklarının ise sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar uygulanmasına karar verilmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.