Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 5210 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 25090 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, tehdit, kasten yaralamaHÜKÜM : MahkumiyetDosya incelenerek gereği düşünüldü:I-Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;Kasten yaralama suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,II-Sanık hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve tehdit suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;1-Dosya kapsamından alınan ifadelere ve katılanlar ile sanık arasında suç tarihinden önce görülmekte olan dava bulunmasına göre sanığın eve nasıl ve ne şekilde girdiği, tek başına mı girdiği, evin anahtarını nasıl elinde bulundurduğu hususunda aralarında husumet bulunduğu anlaşılan katılanların iddiası dışında sanığın hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarını işlediğine yönelik savunmasının aksine, mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, somut ve kesin delil bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine, yazılı biçimde mahkumiyetine karar verilmesi,2-Katılanların kovuşturma aşamalarında alınan ifadelerinde sanığın katılan ...'i polislerin yanında iken tehdit ettiğini söylemeleri karşısında tutanak tanıkları dinlenerek sonucuna göre tehdit suçundan karar verilmesi gerektiği gözetilmeden eksik kovuşturma ile yazılı şekilde karar verilmesi,Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 22/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.