MAHKEMESİ :Sulh Ceza MahkemesiSUÇ : HakaretHÜKÜM : MahkumiyetDosya incelenerek gereği düşünüldü; I-Sanık ... hakkında verilen hükme yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde; Yokluğunda verilen ve 03.07.2008 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilen hükmü 1412 Sayılı CMUK'un 310/1-2. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 11.07.2008 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz isteminin aynı kanunun 317.maddesi gereğince REDDİNE, II-Sanık ... hakkında verilen hükme yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde; 1-Kamu görevlisine hakaret suçundan 5237 sayılı TCK'nın 125/3-a maddesi gereğince hüküm kurulurken, seçenek yaptırımlardan olan adli para cezasının tercih edilmesi halinde, adli para cezasının alt sınırının 365 gün karşılığı adli para cezası olacağı gözetilmeden, 90 gün karşılığı adli para cezası belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini, 2-Sanığın caddede şikayetçilere alenen hakaret ettiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nın 125/4. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, 3-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.02.2009 tarih ve 2008/ 11-250 2009/13 sayılı kararında da kabul edildiği gibi, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde nazara alınacak zararın maddi zarar olduğu, manevi zararı kapsamadığı, olayda şikayetçilerin bir tazminat istemi bulunmadığı gibi dosyaya yansıyan bir zararlarının da belirlenemediği, sanığın kasıtlı bir suçtan mahkumiyetinin de bulunmadığının anlaşılması karşısında; sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları gözönünde bulundurularak yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususundaki kanaat ile hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunun değerlendirilmesi gerekirken “CMK'nun 231. maddesindeki gerekli şartlaroluşmadığından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına” biçimindeki, yasal ve dosya içeriğine de uygun olmayan gerekçeyle sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,4-Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5271 Sayılı CMK'nın 326/2.maddesi uyarınca sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin sanıklardan ayrı ayrı alınmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesi,Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesinin gözetilmesine, 12/03/2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.