MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Karşılıksız yararlanmaHÜKÜM : MahkumiyetDosya incelenerek gereği düşünüldü; Dairemizce de kabul edilerek uygulanan Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30/01/2007 tarih ve 2007/3-9 Esas, 2007/18 sayılı kararında belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK'nın 232/6 ve 34/2. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddesine göre kararda başvurulacak yasa yolu, süresi, mercii ve şekli kuşkuya yer vermeyecek biçimde açıkça gösterilmesi gerektiği halde, sanık müdafiinin yokluğunda verilen 19/06/2009 tarihli hükmün temyiz süresinin hangi tarihten itibaren başlayacağı belirtilmediğinden 05/08/2009 tarihinde tebliğ edilen kararı yasal bir haftalık süreden sonra 21/12/2009 tarihinde temyiz eden sanık müafiinin temyiz isteminin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteminin reddine dair 22/12/2009 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilmek suretiyle, Dairemizce 6352 sayılı Yasa'nın Geçici 2. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dosyanın mahkemesine iadesi nedeniyle kurulan 28/05/2013 tarihli hükme yönelik yapılan incelemede;Katılan kurumun 12/03/2013 tarihli yazı cevabında sanıktan taksitler halinde 465,15 TL tahsil edildiğinin belirtilmiş olması ve bu bedelin bilirkişi raporunda her iki suç tutanağı için ayrı ayrı belirlenen 26,55 TL ve 29,28 TL tutarındaki bedelleri karşıladığının anlaşılması karşısında; katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Kanun'un Geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak yazılı şekilde karar verilmesi,Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun'un Geçici 2/2 maddesi uyarınca sanık hakkında 5271 sayılı CMK'nın 223/4-a maddesine göre CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 24/12/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.