Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 30904 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 25517 - Esas Yıl 2012





Tebliğname No : 3 - 2009/236599MAHKEMESİ : Afyonkarahisar 1. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 26/05/2009NUMARASI : 2008/367 (E) ve 2009/243 (K)SUÇ : Kasten yaralama, hakaret Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Mahkumiyetine karar verilen sanık hakkında TCK.nun 53. maddesinde sayılan hak yoksunluklarına karar verilirken, aynı maddenin 1. fıkrasının “c” bendinde belirtilen “velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan” yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca, kendi alt soyu üzerindeki yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmemiş ise de, anılan madde ve fıkrada belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup infaz aşamasında gözetilmesi mümkün olduğundan bu husus bozma nedeni yapılmamış, tebliğnamedeki bu hususa ilişkin (1) numaralı bozma düşüncesine iştirak olunmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; 1-Aşamalarda yüklenen hakaret suçunu kabul etmeyen sanığın savunmasının aksine, katılanın beyanı dışında hakaret suçundan mahkumiyetine yeterli, somut ve inandırıcı kanıt bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine yazılı biçimde mahkumiyetine karar verilmesi, 2- Sanığın aksi kanıtlamayan “katılanın aracını usulsüz olarak park etmesi üzerine çıkan tartışmada ilk olarak katılanın kendisine yumruk ile vurduğunu savunması” karşısında sanık hakkında kasten yaralama suçundan hüküm kurulurken TCK.nun 29. maddesindeki tahrik hükümlerinin, kabule göre de; hakaret suçundan hüküm kurulurken aynı Yasa'nın 129. maddesindeki özel tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması, 3- 26.05.2009 günlü oturumda sanığın “hakkında ceza verilecek ise indirim hükümlerinin ve verilecek cezanın tecilini talep etmesi” karşısında; “failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkileri” gibi hususlar göz önünde bulundurulup değerlendirilerek 5237 sayılı TCK.nun 62. maddesinin ve geçmişte engel hükümlülüğü bulunmayan sanık hakkında “yargılama sürecindeki pişmanlığı” değerlendirilerek cezasının ertelenmesine dair aynı Yasa'nın 51. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunda olumlu veya olumsuz bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 24.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.