Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 3027 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 375 - Esas Yıl 2013





Tebliğname No : 2 - 2012/295725MAHKEMESİ : Kadirli Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 01/08/2012NUMARASI : 2012/530 (E) ve 2012/459 (K)SUÇ : Karşılıksız Yararlanma Dosya incelenerek gereği düşünüldü; Katılan kurum vekilinin, 07/07/2010 tarihli temyiz dilekçesi ile sanık hakkında 24/03/2010 tarihli elektrik enerjisi hırsızlığından verilen beraat hükmünü temyiz ettiği, mühür bozma suçundan verilen 24/03/2010 tarihli hükmün temyiz edilmediği için kesinleştiği, Yargıtay'a gönderilen dava dosyasının, "02.07.2012 tarihinde kabul edilerek, 28344 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrasına göre işlem yapılması" için 25/07/2012 günlü iade kararının sadece elektrik hırsızlığı suçundan kurulan hükme yönelik olduğu belirlenerek elektrik enerjisi suçundan 01.08.0212 tarihli hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 05.07.2012 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Su??lara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde beraat kararı verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamadeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle, istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8.maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2. maddesi uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 14.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.