Nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 143 ve 151/1. maddeleri gereğince 3 yıl 9 ay hapis ve 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 58/6. Maddesi gereğince cezaların mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 06/06/2013 tarihli ve 2013/142 esas, 2013/203 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 24/04/2014 gün ve 8424/28511 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20/05/2014 gün ve 174199 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;Dosya kapsamına göre;1- Sanığın adlî sicil kaydında yer alan kesinleşmiş mahkumiyet hükümlerine konu fiilleri işlediği sırada onsekiz yaşından küçük bulunması karşısında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58/5. maddesindeki “Fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümleri uygulanmaz”, hükmüne aykırı şekilde sanık hakkında verilen cezalarda, mükerrirlerle ilgili 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58/6. maddesinin uygulanmasında,2- Sanığın adli sicil kaydındaki ilâmlar dosyaya eklenmeksizin, 5237 Türk Ceza Kanunu’nun 51/1-a maddesi gereğince, daha önce kasıtlı bir suçtan dolayı üç aydan fazla hapis cezasına mahkûm edilip edilmediği belirlenmeden, sanığın sabıkalı olduğundan bahisle cezasının ertelenmesine yer olmadığına karar verilmesinde,isabet görülmediğinden 5271 Sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:1- 2 no'lu kanun yararına bozma istemi nedeniyle yapılan incelemede;Kanun yararına bozma yasa yoluna, temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşmiş hüküm ve kararlara karşı başvurulabilmesi mümkün olup, kesin hükmün otoritesini zedelememesi gerektiğinden, hukuka aykırılıkların ciddi boyutlara ulaşması yanında, maddi meseleye ilişkin kanıtların takdirindeyanılgıya düşüldüğünden bahisle kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağı gibi hakimin takdir yetkisi kapsamına giren hususlar ile takdirin hatalı kullanılması ile ilgili hukuka aykırılıklar yönünden de kanun yararına bozma yasa yoluna gidilmesi olanaklı bulunmayıp, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun, 19.02.2008 gün, 2008/5-19, 2008/31 sayılı kararında da dikkate alınarak, kabul edip etmemek mahkemenin takdirine bağlı istekler hakkında karar verilirken gösterilen gerekçe kanun yararına bozma istemine konu edilemeyeceğinden, sanık hakkında erteleme hükmünün uygulanmamasına yönelik 2 no'lu kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 2- 1 no'lu kanun yararına bozma istemine gelince;Sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimi ile cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin, TCK.nun 58/9.maddesi uyarınca sanığın itiyadi suçlu olarak değerlendirilmesi sonucu uygulandığı belirlenmekle, tebliğnamenin adli sicil kaydında yer alan mahkumiyetlere konu suçları işlediği tarihte sanığın 18 yaşından küçük olduğunun gözetilmediğine ilişkin gerekçesi yerinde görülmemekle birlikte, sanığın itiyadi suçlu sayılabilmesi için kasıtlı bir suçu bir yıl içinde farklı zamanlarda ikiden fazla işlemesi yanında, bu suçlar nedeniyle kesinleşmiş mahkumiyet hükümlerinin de bulunması gerekeceğinden ve yerel mahkemenin 12.08.2013 tarihli yazısından anlaşıldığı üzere 2013/12-63 ve 2013/109 sayılı dosyalar hüküm tarihinde henüz kesinleşmediğinden, mükerrirlere özgü infaz rejimi ile cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanma koşulları oluşmadığı halde uygulanması nedeniyle 1 no'lu kanun yararına bozma istemi bu itibarla yerinde görüldüğünden, (DİNAR) Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen, 06.06.2013 gün ve 2013/142, 2013/203 sayılı kararın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309.maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4.fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle;Hükümde yer alan, TCK.nun 6/1-h ve 58/9. maddeleri yollaması ile 58/6.maddesi gereği sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göreçektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin kısmın hüküm fıkrasından ÇIKARTILMASINA, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 15.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.