Dosya incelenerek gereği düşünüldü:Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre hükmün; 14/04/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde uyarınca hüküm tarihi itibariyle temyizi mümkün olmadığından, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE, Sanık H.. K.. hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlı??ını ihlal etme suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA,Sanık Y.. Ç.. hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;Oluşa uygun şekilde kabul edildiği üzere sanığın eylemi TCK'nın 37/1.maddesi uyarınca fiili birlikte gerçekleştiren konumunda katıldığı kabul edilmesine ve iddianame de hakkında aynı Kanun'un 39/2-b maddesinin uygulanmasının istenilmesine karşın hakkında ek savunma hakkı verilmeden, TCK'nın 37/1.maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 226. maddesine aykırı davranılması,Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 17/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.