Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 23177 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 32936 - Esas Yıl 2013





Tebliğname No : 2 - 2012/222222MAHKEMESİ : Ankara 13. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 14/06/2012NUMARASI : 2009/138 (E) ve 2012/514 (K)SUÇ : Hırsızlık Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Sanığın savunmasında, "İşyerinin anahtarını katılanın yanında çalışan ve katılanın iyi tanıdığı soyadlarını bilmediği Vedat ve Sedat kardeşlere bıraktığını..." bildirmesine rağmen mahkemece kolluk aracılığıyla yaptırılan araştırmada, katılanın bu şahısları tanımadığını bildirdiğinin anlaşılması karşısında; tebliğnamedeki bir nolu bozma düşüncesine, eylemin 5237 sayılı TCK'nın 155/2. maddesinde tanımlanan güveni kötüye kullanma suçunu oluşturup oluşturmayacağının mahkemece tartışılmış olması ve mahkemenin eylemin hırsızlık suçuna uyduğuna ilişkin gerekçesi, oluşa ve dosya içeriğine uygun olduğundan; tebliğnamedeki iki nolu bozma düşüncesine; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının hangi süreyle uygulanacağı kararda belirtilmemişse de 5237 Sayılı TCK'nın 53/1. maddesine göre anılan madde ve fıkrada belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmanın kasten işlenmiş suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olması karşısında; infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görüldüğünden tebliğnamedeki bu husustaki bozma düşüncesine katılınmamış, sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas ilam bulunması nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; Sanığın suçlamayı kabul etmemesi, katılanın da hırsızlığın ne zaman gerçekleştirildiği konusunda bilgisinin bulunmaması karşısında; eylemin gece gerçekleştirildiğine ilişkin delillerin nelerden ibaret olduğu denetime olanak verecek şekilde açıklanıp tartışılmadan, hırsızlık suçundan verilen cezanın 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesi uyarınca arttırılması, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 14/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.