MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : HırsızlıkHÜKÜM : MahkumiyetDosya incelenerek gereği düşünüldü: Katılanın işyerine belirlenemeyen bir saatte, işyerinin kilidini kırarak giren sanıkların otomobil parçalarını çalmaları şeklindeki eylemlerine uyan 765 sayılı TCK'nın 493/1, 522 maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Yasanın 102/3, 104/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 151/1 ve 116/2, 119/1-c ve 66/1-e, 67/4 maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, 5237 sayılı TCK'nın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında, dava zamanaşımı süresi bakımından 5237 sayılı Yasa hükümlerinin sanık lehine olduğu anlaşılmakla,Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 151/1, 116/2, 119/1-c maddelerindeki hırsızlık, mala zarar verme ve işyeri dokunulmazlığını bozma suçları için öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67/4 maddelerinde öngörülen oniki yıllık zamanaşımının, suçun işlendiği 01.03.2001 tarihinden, inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan,hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8.maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK’nın 223/8.maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 30/09/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.