Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 21614 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 25778 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar vermeHÜKÜM : Mahkumiyet Sanık ...Dosya incelenerek gereği düşünüldü:1)Sanıklar hakkında müştekiler ...,...,... ve...'e karşı eylemlerinden dolayı kurulan hükümlere yönelik sanık ... ve müdafii ile sanık ...'un temyiz itirazlarının incelenmesinde; Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2012/6-1142 E., 2013/17 K. sayılı ve 22.01.2013 tarihli kararında kabul edildiği gibi konut (işyeri) dokunulmazlığının ihlâli suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlenmesi halinde, anılan suç uzlaşma hükümleri kapsamından çıkmış olacağından, söz konusu suç ile ilgili olarak sanıklar hakkında uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı belirlenerek yapılan incelemede; Sanıklar hakkında müştekiler ...,...,... ve ...'e karşı konut dokunulmazlığını bozma suçundan TCK'nun 119/1-c maddesinin uygulanmaması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 2)Sanıklar hakkında müşteki ...'a karşı hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçları ile müşteki ...'e karşı hırsızlık,mala zarar verme ve konut dokunulmazlığın?? bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanık ... ve müdafii ile sanık ...'un temyizlerine gelince, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2012/6-1142 E., 2013/17 K. sayılı ve 22.01.2013 tarihli kararında kabul edildiği gibi konut (işyeri) dokunulmazlığının ihlâli suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlenmesi halinde, anılan suç uzlaşma hükümleri kapsamından çıkmış olacağından, söz konusu suç ile ilgili olarak sanıklar hakkında uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı belirlenerek yapılan incelemede;T.C. YARGITAY 2. Ceza DairesiTÜRK MİLLETİ ADINAY A R G I T A Y İ L A M I19.12.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanunun 6.maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK.nun 142.maddesine eklenen 4.fıkra gereğince “hırsızlık suçunun işlenmesi amacıyla konut dokunulmazlığınının ihlali ve mala zarar verme suçunun işlenmesi halinde, bu suçlardan dolayı soruşturma ve kovuşturma yapılabilmesi için şikayet aranmaz” hükmü ile yine aynı Kanunun 24.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 253/3.maddesi gereğince “soruşturulması veya kovuşturulması şikayete bağlı olsa bile etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda uzlaştırma yoluna gidilemez” hükümleri birlikte değerlendirildiğinde, mala zarar verme suçunun suç tarihi itibariyle şikayete tabi olmadığı gibi uzlaştırma kapsamında da bulunmadığının anlaşılması karşısında tebliğnamenin 3 no'lu bozma düşüncesine iştirak olunmamış, dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,I- Sanıkların müşteki ...'a karşı hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarını işlediklerini gösteren her türlü şüpheden uzak kesin, yeterli ve inandırıcı hukuka uygun kanıtlar bulunmadığı gözetilmeden, beraatleri yerine yerinde olmayan gerekçe ile hükümlülüklerine karar verilmesi,II- Sanıkların atılı suçu işlemediklerini savunmaları, müşteki ...'in ise gece 23.00 sıralarında bakkalı kapattığını ve sabah 06.00 sıralarında hırsızlık olayını fark ettiğini beyan etmesi karşısında, kuşkudan sanık yararlanır kuralı uyarınca eylemin gündüz saatlerinde işlendiğinin kabulü gerektiği gözetilmeden ve gece sayılan zaman diliminde işlendiğine ilişkin kanıtların neler olduğu açıklanıp tartışılmadan, sanıklar hakkında TCK.'nın 143 maddesi uyarınca fazla ceza tayini,III-Sanıkların müşteki ...'e ait bakkal dükkanına girdiklerinin anlaşılması karşısında TCK'nun 116/2 maddesi yerine yazılı şekilde uygulama yapılması,Kabule göre de;Sanıklar hakkında müşteki ...'e karşı konut dokunulmazlığını bozma suçundan TCK'nun 116/4 maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, T.C. YARGITAY 2. Ceza DairesiTÜRK MİLLETİ ADINAY A R G I T A Y İ L A M IBozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafii ile sanık ...'un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 1412 sayılı CMUK.nun 321.maddesi gereğince istem gibi BOZULMASINA,5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine 22.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.