Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 21420 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 31258 - Esas Yıl 2013





Tebliğname No : 2 - 2012/205395MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 16. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 03/05/2012NUMARASI : 2011/706 (E) ve 2012/436 (K)SUÇ : Hırsızlık, Mala Zarar Verme Dosya incelenerek gereği düşünüldü; Dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; 1-) Hükümden önce 08/02/2008 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanunun 562. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nun 231. maddesi uyarınca ve bu maddenin 6. fıkrasına 25/07/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 sayılı Kanunun 7. maddesi ile eklenen cümle de gözetilerek; sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilip verilmeyeceğinin değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, 2-) TCK'nın 62. maddesinde, takdiri indirim nedenleri olarak açıklanan "failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın fail üzerinde olası etkileri" gibi hususlar irdelenip tartışılmadan, "başkaca indirime takdiren yer olmadığına” biçimindeki yetersiz gerekçe ile anılan maddenin sanık hakkında uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi, 3-) Sanığın daha önce üç aydan fazla hapis cezasına mahkum edilmemiş olması karşısında, suçu işledikten sonra yargılama sürecinde pişmanlık gösterip göstermediği dikkate alınıp tekrar suç işleyip işlemeyeceği konusunda oluşan kanaat değerlendirilerek cezasının ertelenip ertelenmeyeceğine karar verilmesi gerekirken, 5237 sayılı TCK’nın 51.maddesinde yer verilmeyen, yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından hükmolunan cezaların ertelenmesine yer olmadığına karar verilmesi, 4-Sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından 5237 sayılı TCK.nun 53/3. maddesi uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 18.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.