Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 1231 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 14437 - Esas Yıl 2013
MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Tehdit, Hakaret, YaralamaHÜKÜM : Mahkumiyet, BeraatDosya incelenerek gereği düşünüldü; 1- Müşteki sanık ...'nın sanık ... hakkında verilen beraat ve kendisi hakkında hakaret suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik temyiz incelemesinde,Katılma kararı verilmesinden sonra, 24.02.2009 tarihli oturumda katılanın şikayetten vazgeçmesi karşısında, CMK'nın 243/1. maddesi uyarınca katılma hükümsüz kaldığından dolayı beraat kararını temyize hak ve yetkisi bulunmadığından ve kendisi hakkında yaralama suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz incelemesinde ise; hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre hükmün; 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 3-B maddesi ile değişik 1412 sayılı CMUK’nun 305/1.maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle temyizi mümkün olmadığından, temyiz isteğinin aynı Kanunun 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,2- Sanık ... hakkında yaralama suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik temyiz incelemesinde,Dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,A- Sanık müdafiinin son oturumda lehe hükümlerin uygulanması isteğinin, hükmedilen adli para cezalarının taksitlendirilmesini de kapsamasına karşın, bu konuda bir karar verilmemesi, B- 08/02/2008 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasa’nın 562.maddesi ile değişik 5271 sayılı CYY.nın 231.maddesi uyarınca bu maddenin 6.fıkrasına 25.07.2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 sayılı Yasanın 7.maddesi ile eklenen cümle de gözetilerek; hükmolunan cezanın tür ve süresine göre hükümlerin açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 21/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.