Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 1207 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 31452 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Karşılıksız yararlanma ve Mühür bozmaHÜKÜM : BeraatDosya incelenerek gereği düşünüldü:I-Katılan vekilinin, sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan 14/10/2008 tarihli beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;6352 sayılı Yasanın geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, Dairemizin 25/07/2012 günlü iade kararı, sadece elektrik hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olup, daha önce mühür bozma suçundan kurulan 14/10/2008 tarihli hüküm ile bu hükme karşı yapılan temyiz başvuruları geçerli olduğundan, Dairemizin iade kararından sonra mühür bozma suçundan kurulan hüküm hukuken geçersiz olup, katılan vekilinin sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan 14/10/2008 tarihli beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Yapılan duruşmaya toplanan delilere, gerekçeye hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, II-Katılan vekilinin, sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan 17/12/2012 tarihli beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 05/07/2012 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde beraatine karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK.nun 223/4-a maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 21/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.