Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 11409 - Karar Yıl 2013 / Esas No : 7203 - Esas Yıl 2013





Tebliğname No : 2 - 2013/3881MAHKEMESİ : Nizip 2. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 05/11/2012NUMARASI : 2012/639 (E) ve 2012/647 (K)SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma Dosya incelenerek gereği düşünüldü; 1- Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde, Katılan vekilinin, 26.03.2010 tarihli temyiz dilekçesi ile sanık hakkında 23.03.2010 tarihli elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan verilen hükmü temyiz ettiği, mühür bozma suçundan verilen beraat hükmünü temyiz etmediği için kesinleştiği, Yargıtay'a gönderilen dava dosyasının, "02.07.2012 tarihinde kabul edilerek, 28344 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrasına göre işlem yapılması" için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 12/07/2012 günü iade edilmesinden sonra 05.11.2012 günlü kararda mühür bozma suçundan kurulan hükmün hukuken geçersiz olduğu anlaşılmakla, katılan vekilinin hukuken geçersiz olan hükme yönelik konusu olmayan temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 2) Sanık hakkında elektrik enerjisi hırsızlığı su??undan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde: Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yasanın geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden,yazılı şekilde “beraat” kararı verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi (BOZULMASINA), Bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak 6352 sayılı Yasanın geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK.nun 223/4-a maddeleri gereğince sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 02.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.