Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 11311 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 11108 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : DolandırıcılıkHÜKÜM : TCK'nın 157/1, 52/2, 53/1, 58. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis ve 600 TL adli para cezası ile mahkumiyetDosya incelenerek gereği düşünüldü:Katılanın emekli maaşını çekip bankadan çıktığı esnada, sanığın yanına yaklaşarak kendisine "amca senden banka fazla para kesmiş, içeriye girelim bunu düzeltelim, ben senin paranı alayım" diyerek birlikte bankaya girdikleri, sanığın katılanın banka cüzdanını, nüfus cüzdanını ve parasını isteyerek banka görevlilerine göstereceğinden bahisle katılanın yanından ayrıldığı ve bir daha gelmediği, sanığın bu surette hileli eylemlerle haksız menfaat temin ettiği; sanığın “suç tarihinde cezaevindeydim” şeklindeki savunmasına karşılık o tarihte firari olduğunun tespiti, katılan beyanları, cd kayıtları, teşhis tutanağı ve tüm dosya kapsamından anlaşıldığından, mahkemenin suç vasfına ve sübuta yönelik kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.Sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;1) 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun'un 253. maddesinin (b) bendine eklenen 6. alt bendi ile TCK'nın 157. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunun uzlaştırma kapsamına alınmış olması ve bu düzenlemenin sanık lehine olması karşısında; söz konusu kanun değişikliğine göre, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,2) TCK'nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda uygulanması zorunluluğu, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 29/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.