Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 11212 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 11899 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Dolandırıcılık HÜKÜM : 5237 sayılı TCK'nın 157/1, 52, 53/1, 58 maddeleri gereğince 2 yıl hapis ve 8.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Katılanın birikmiş prim borçlarını ödeyerek Bağkurdan emekli olmak istemesi nedeniyle iş takibi yapan sanığın bürosuna gidip görüştüğü, sanığın işlemleri takip edeceğini belirtip evrakları aldığı ve farklı nedenlerle katılandan masraf bedelleri istediği, katılanın bunları karşıladığı ancak daha sonra sanığın işyerine gittiğinde dükkanın kapalı olduğunu ve sanığın ortadan kaybolduğunu gördüğü iddia edilen olayda;Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre mahkemenin suç vasfına ve sübuta yönelik kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.Sanığın sair temyiz itirazlarının reddine ancak;1)02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun'un 253. maddesinin (b) bendine eklenen 6. alt bendi ile TCK'nın 157. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunun uzlaştırma kapsamına alınmış olması ve bu düzenlemenin sanık lehine olması karşısında; söz konusu kanun değişikliğine göre, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,2)Kabule göre de; a)Sanığın önce masraf adı altında 1.000 TL alıp, sonrada borçlanma çıktığını belirterek 6.000 TL para alması nedeniyle TCK'nın 43. maddesi uyarınca teselsül hükümlerinin uygulanması gerekliliğinin gözetilmemesi,b)TCK'nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanması bakımından, Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararının uygulanması zorunluluğu,Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.