Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 10772 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 18987 - Esas Yıl 2015





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Kamu malına zarar vermeHÜKÜM : 5237 sayılı TCK'nın 152/1-a, 168/1, 62, 53/1-2-3 maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Sanığın olay tarihinde Elazığ E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tutuklu olduğu ve E-7 koğuşunda kaldığı , olay günü E-4 koğuşunda kalan temyiz kapsamında olmayan sanık ... ile arasında sözlü tartışma yaşandığı, tartışma esnasında temyiz kapsamında olmayan sanık ...'in kendisine hakaret içerikli sözler sarfettiği ve bahçedeyken kendisine bardak fırlattığını iddia ederek ...'in kalmış olduğu E-4 koğuşuna girmek amacıyla her iki koğuş arasında bulunan duvara vurarak duvarda delik açılmasına ve zarar verilmesine neden olduğu, bu suretle üzerine atılı kamu malına zarar verme suçunu işlediği anlaşılmakla mahkemenin suçun oluştuğuna yönelik kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak ;1-28/06/2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 65. maddesiyle 5237 sayılı TCK'nın 152/1 maddesinde yapılan de??işikliğe göre, öngörülecek ceza miktarının üst sınırının altı yıldan dört yıla indirilmesi ve sanık hakkında hüküm kurulurken alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tertip edilmesi karşısında söz konusu kanun değişikliğine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, 2-Kabule göre de; TCK'nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda uygulamasının infaz aşamasında gözetilmesi zorunluluğu; Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.