MAHKEMESİ : İstanbul(Kapatılan) 27. Asliye Ticaret MahkemesiTARİHİ : 03/06/2013NUMARASI : 2013/106-2013/147Taraflar arasındaki kayıt kabul davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü. -K A R A R-Davacı vekili, müvekkili şirket ile müflis şirket arasında farklı tarihlerde finansal kiralama sözleşmeleri imzalandığını, müvekkilinin müflis şirketten bu sözleşmelerden doğan ve doğacak toplam 5.817.326,00 TL alacağı bulunduğunu, müflis şirketin daha önce iflas işlemlerinin yürütüldüğü İstanbul 2. İflas Müdürlüğü'nün 1998/11 Esas sayılı dosyasına yapılan kayıt başvurusunun tümünün Kasım 2003 tarihinde kabul edildiğini, iflas kararının bozulması üzerine müflis şirketin iflas işlemlerinin İstanbul 1. İflas Müdürlüğü'nün 2006/12 Esas sayılı dosyasından yürütülmeye başlandığını, alacağın iflas masasına kaydı için 23.02.2012 tarihinde başvuru yapıldığını, ancak, iflas idare memurlarının 01.04.2013 tarihli ek sıra cetveli ile alacağın zamanaşımına uğradığı ve yargılamayı gerektirdiği gerekçesiyle talebin reddine karar verdiğini, alacağın sabit olduğunu ve zamanaşımına uğramadığını ileri sürerek, 5.817.326,00 TL alacağın iflas masasına kayıt kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.Müflis davalı şirket iflas idare memuru, alacağın zamanaşımına uğradığını, talebin yargılamayı gerektirdiğini, ret kararının doğru olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının müflis şirket iflas masasına kaydedilmesi talebinde bulunduğu alacağın kira alacağı olduğu, iflas tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı BK’nın 126. maddesinde kira alacağına ilişkin davaların 5 yıllık zamanaşımı süresine tabi bulunduğu, dava tarihinde yürürlükte bulunan 6098 sayılı TBK’nın 147.maddesine göre de, kira bedelleri için yine 5 yıllık zamanaşımı süresi öngörüldüğü, davacının müflis şirket hakkındaki önceki iflas tasfiye işlemlerinin yürütüldüğü İstanbul 2. İflas Müdürlüğü'nün 1998/11 Esas sayılı iflas dosyasına yaptığı alacak kayıt talebinin tamamının 07.11.2003 tarihinde kabul edildiği konusunda yanlar arasında bir çekişme bulunmadığı, bu kararın 6098 sayılı TBK’nın 154/1.maddesi anlamında borç ikrarı niteliğinde olduğu ve bu tarih itibariyle zamanaşımının kesildiği, 07.11.2003 tarihinden alacak kaydının talep edildiği 23.02.2012 tarihine kadar yasada kira alacağı için öngörülen 5 yıllık zamanaşımı süresinin geçtiği ve süresinde zamanaşımı def'inde bulunulduğu gerekçesiyle, zamanaşımı nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.Dava, finansal kiralama sözleşmesinden kaynaklanan kira alacağının kayıt kabulü istemine ilişkindir.Sözleşme tarihinde ve kayıt kabul talebinin kabul edildiği tarihte yürürlükte bulunan mülga 3226 sayılı Finansal Kiralama Kanunu'nun 4. maddesi ile dava tarihinden önce 13.12.2002 tarihinde yürürlüğe giren 6361 sayılı Finansal Kiralama, Faktoring ve Finansman Şirketleri Kanunu'nun18. maddesinde; finansal kiralama sözleşmesi, kiralayanın, kiracının talebi ve seçimi üzerine üçüncü bir kişiden veya bizzat kiracıdan satın aldığı veya başka suretle temin ettiği veya daha önce mülkiyetine geçirmiş bulunduğu bir malın zilyetliğini, her türlü faydayı sağlamak üzere kira bedeli karşılığında kiracıya bırakmasını öngören sözleşme olarak tanımlanmıştır. Her ne kadar adında “kira” sözcüğü yer almakta ise de finansal kiralama sözleşmesi, bir kira sözleşmesi değildir. Bir başka deyişle bu sözleşme, atipik bir sözleşmedir. Zira, bu sözleşmeler kira sözleşmesi olarak nitelendirilseydi, yasa koyucu tarafından ayrıca bir düzenlemeye tabi tutulmazlardı. Esasen, sözleşme tarihinde ve kayıt kabul tarihinde yürürlükte bulunan mülga 3226 sayılı Finansal Kiralama Kanunu'nun 27. hükmünde, 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun hükümlerinin uygulanmayacağı öngörüldüğü gibi, dava tarihinde yürürlükte bulunan 6361 sayılı Kanun'un 34. maddesinde 6098 sayılı TBK'nın ikinci kısım Dördüncü Bölüm ikinci Ayrımında yer alan "Konut ve Çatılı İşyeri Kiraları"na ilişkin hükümlerin uygulanmayacağı öngörülmüştür. Dolayısıyla mahkemenin dava konusu alacağı, kira alacağı gibi değerlendirilerek 5 yıllık zamanaşımına tabi olduğu gerekçesiyle yazılı şekilde hüküm kurması doğru olmamıştır.Bu durumda mahkemece, Yargıtay 11.HD'nin 22.03.2007 tarih ve 2005/13386 E 2006/4733 K. sayılı ilamı ile 19. HD.'nin 06.12.2007 tarih ve 4827 E. 10961 K. ve 18.09.2014 tarih ve 9360 E. 13759 K. sayılı ilamlarında da açıklandığı üzere, finansal kiralama sözleşme tarihinde ve kayıt talebinin kabul edildiği tarihte yürürlükte bulunan 3226 sayılı Finansal Kiralama Kanunu'nun 26. maddesi yollamasıyla davaya konu alacağın BK'nın 125. (6098 sayılı TBK'nun 146.) maddesi uyarınca 10 yıllık zamanaşımı süresine tabi olduğu gözetilerek, uyuşmazlığın esasının incelenmesi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 10 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 08.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.