MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret alacağı, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı, davalı şirkette şoför olarak çalıştığını, işyerinde haftanın altı günü saat 07.30-19.15 saatleri arasında çalıştığı halde fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, dini bayramlar dışında kalan resmi tatil günlerinde ve arife günlerinde çalışıldığını, ancak buna ilişkin ücret ödemesinin de yapılmadığını, bu sebeple iş sözleşmesini feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile fazla mesai, genel tatil ve ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.Davalı, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.Karar davalı tarafından süresinde temyiz edilmiştir.1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-İşçiye, işyerinde çalıştı??ı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanunu'nun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az on beş dakika, dört saatten fazla ve yedi buçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedi buçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedi buçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı Kanun'un 63. maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi on bir saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedi buçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok on bir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde on bir saate kadar olan (on bir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, on bir saatten fazla çalışmalarda ise en az bir buçuk saat olarak verilmelidir.Somut olayda, her ne kadar mahkemece tanık anlatımlarına dayanılarak davacının çalışmasının haftanın altı günü, 07.30-19.00 saatleri arasında onbirbuçuk saat olduğu ve günde bir saat ara dinlenmesi yaptığı kabul edilerek haftalık onsekiz saat fazla mesai yaptığı tespit edilmişse de, davacının günde onbirbuçuk saatlik çalışma süresinden 4857 sayılı Kanun'un 68. maddesi gereğince birbuçuk saat ara dinlenme süresi düşülerek hesaplama yapılması gerekirken bir saat ara dinlenme süresi düşülerek sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.