Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 5397 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 31899 - Esas Yıl 2013
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, ücret, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı İsteminin Özeti:Davacı, davalı iş yerinde kapıcı-gece bekçisi olarak çalışırken işveren tarafından iş sözleşmesine haksız şekilde son verildiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalı taraftan tahsilini talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti:Davalı taraf, açılan davayı kabul etmediklerini, davacının gece bekçiliği işini yapmadığını sadece kapıcılık görevini yerine getirdiğini, davacının izin almadan üç iş günü gelmediğini görevlerini yapmadığını, bina aidatlarını teslim etmediğini, uhdesine para geçirdiğini feshin haklı nedene dayalı olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz:Karar süresi içerisinde davalı tarafça temyiz edilmiştir.Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazı yerinde değildir.2-Taraflar arasında fazla çalışma sürelerinin tespiti bakımından uyuşmazlık bulunmaktadır. Somut olayda, karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda, davacının tüm çalışma döneminde haftada altı gün boyunca her gün onüçbuçuk saat çalıştığı kabul edilerek, üçbuçuk saat ara dinlenme düşülmek suretiyle haftada onbeş saat fazla çalışma yaptığı saptanmış ise de, tarafların imzasını içeren apartman görevlisinin görevlerine ilişkin 05.02.2010 tarihli belgede davacının çalışma saatlerinin 07.30-20.30 olarak düzenlendiği ve bu düzenlemenin aksine yönelik taraf tanık beyanlarınında bulunmadığı dikkate alındığında davacının çalışma saatlerinin 07.30-20.30 olarak kabulü dosya içeriğine daha uygun düşecektir. Hal böle olunca davacının haftalık oniki saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma ücret alacağı yeniden hesaplanmalı ve önceki karardaki takdiri indirim oranında indirim yapılarak hüküm altına alınmalıdır.Belirtilmesi gereken diğer bir hususta, dava yöneticilik aleyhine açılmış, karar başlığında da ... gösterilmiştir. Mahkemece davanın işveren temsilcisi durumundaki yöneticilik aleyhine yürütülüp sonuçlandırılması doğru olmakla birlikte davacının hüküm altına alınan hak ve alacaklarından 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’nun 20/a. maddesi uyarınca kat maliklerinin eşit olarak sorumlu tutulması gerekirken infazda tereddüt oluşturacak şekilde “ ..davalıdan..” denilerek hüküm kurulması hatalıdır. Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.