Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 3819 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 30133 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :İş MahkemesiDAVA : Davacı, fazla mesai, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R IDavacı İsteminin Özeti:Davacı vekili, davacının 1995 yılından itibaren davalı iş yerinde şoför olarak çalıştığını beyanla, fazla mesai ücreti, hafta tatili ve genel tatil ücretlerinin davalıdan tahsilini istemiştir. Davalı Cevabının Özeti:Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştirMahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Temyiz:Kararı kanuni süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.Gerekçe:1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2.Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.Somut olayda, mahkemece, davacının fiilen araç sürmesinin yanında, bekleme süresince araçla yolcu binme ve bilet işi ile ilgilendiği, otobüsün temizlik ve bakım işi işlerini yaptığı ayrıca hafta içi 06:45-19:15 saatleri arasında üç saat ara dinlenmesinin düşülmesiyle haftalık ikibuçuk saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, dosya kapsamı ve tanık beyanları doğrultusunda davalı iş yerinde davacı ile birlikte iki şoförün daha çalıştığı, şoförlerin 06:45-08:00 ve 15:00-18:00 saatleri arasında günlük iki sefer yaptığı, davacının 08:00-15:00 saatleri arasında çalıştığının ispatlanamadığı anlaşıldığından fazla çalışma alacağı talebinin reddi yerine kabulüne karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir. ./.. -2-3-Davacı işçinin hafta tatillerinde çalışıp çalışmadığı noktasında da uyuşmazlık söz konusudur.Davacı her ne kadar Cumartesi ve Pazar dahil haftanın yedi günü çalıştığını ileri sürmekte ise de, bu iddiasını tanık beyanları ile ispatlayamamıştır. Saptanan bu durum karşısında ve yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulduğunda, hafta tatili ücret alacağı yönünden davanın reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 05.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.