Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 33313 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 23530 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ : Bakırköy 5. İş MahkemesiTARİHİ : 21/05/2013NUMARASI : 2010/817-2013/371Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı vekili, davacının iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini, hafta içi 08:30-18:30 saatleri arasında, iş olunca Cumartesi günleri ile dini ve milli bayramlarda çalıştığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini, fazla mesai yapmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacıya çalışması en yakın olan davacı ??ahidi Ö.. E..'un beyanına göre beş gün 08:00-18:30 saatleri arasında çalıştığını, hafta içi iki gün 23:30 kadar yurtdışı araç gideceğinde işlemleri için mesai yaptığını, bir saat ara dinlenme ile buna göre haftalık onikibuçuk saat fazla mesai yaptığını belirterek hesaplama yapılmıştır. Davacı taraf dava dilekçesinde hafta içi 08:30-18:30 saatleri arasında çalıştığını, iş olunca Cumartesi günleri çalıştığını beyan etmiştir. Davacı tarafın belirttiği süreler aşılarak hesaplama yapılması hatalıdır. Ayrıca dinlenen davacı şahitleri davacıdan önce işten çıkan kişiler olup davacının tüm çalışma dönemi bakımından çalışma saatlerini bilemeyecek kişilerdir. Bu bakımdan davacı şahitlerinin davacı ile birlikte çalıştıkları dönemle sınırlı olarak fazla mesai iddiasının ispatlanabileceği dikkate alınarak hesaplama yapılması gerekekirken bu beyanlar tüm çalışma dönemine yaygınlaştırılarak sonuca gidilmesi hatalıdır. Hal böyle olunca mahkemece yapılacak iş davacı şahitlerinin çalışma süreleri ile sınırlı olarak ve davacının çalışma saati olarak belirttiği süre aşılmadan fazla mesai alacağının değerlendirilmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gereklidir.SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 26.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.