Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 33148 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 7862 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : Ankara 16. İş MahkemesiTARİHİ : 17/12/2013NUMARASI : 2012/177-2013/861Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı İsteminin Özeti:Davacı, davalıya ait iş yerinde 01.01.2006-14.10.2011 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işverence haksız feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yaptığını, hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.Davalı Cevabının Özeti:Davalı davanın reddini istemiştir.Mahkeme Kararının Özeti:Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu, fazla mesai, hafta tatil ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışma iddiasının şahit beyanları ile ispatlandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz:Kararı davalı vekili temyiz etmiştir. Gerekçe:1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Somut olayda, davacının haftada altı gün 05:00-18:00 saatleri arasında bir buçuk saat ara dinlenme ile çalışarak, haftada yirmidört saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Davacı şahidi H.. K..'ın beyanı ile iş yerinde günlük mesai saatlerinin 05:00-16:30 saatleri arasında gerçekleştiği, zaman zaman saat 18:00'e kadar uzadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda haftanın tüm günlerinde çalışmanın saat 18:00'da sonlandığına ilişkin mahkeme kabulü isabetsiz olup bu husus bozmayı gerektirmiştir Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.