MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 1. İş MahkemesiTARİHİ : 02/05/2013NUMARASI : 2012/229-2013/297Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı vekili, müvekkilinin 23.03.2008-05.11.2010 tarihleri arasında davalı işverenlik nezdinde çalıştığını, çalışma saatlerinin 09:00-19:00 saatleri arasında olduğunu, ancak 20:00'den önce işten çıkamadığını, bazen bir, iki gün 22:00'ye kadar çalıştığını, ayda en az bir cumartesi günü 10:00-16:00 saatleri arasında çalıştığını, senede iki ay hem cumartesi hem pazar günü çalıştığını, haftada iki gün bir saat öğle arasında müvekkilinin nöbet tuttuğunu, nöbet bitimi sonrasında da yemek için mola kullanmadığını, öğle yemeğini masasında yediğini, brüt maaşının 3.200,00 TL olduğunu belirterek fazla mesai ve hafta tatili alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.Davalı vekili, davacının hizmet sözleşmesinde yer alan 2. maddede ücretine fazla mesai ve hafta tatili çalışmalarının karşılığının dahil olduğunun belirtildiğini, ikiyüzyetmiş saati aşan herhangi bir çalışması olmadığını, bu yöndeki talebin haksız olduğunu ve zamanaşımına uğradığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Kararı davalı temyiz etmiştir.1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai ve hafta tatili alacağının bulunup bulunmadığı noktasındadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftanın üç günü 09:00-20:00, haftanın iki günü 09:00-22:00, ayda bir cumartesi 10:00-16:00 saatleri arasında çalıştığını, fazla mesainin ücrete dahil olduğunun kabulü ile haftalık 5.2 saatin tenzili ile haftalık 2.4 saat fazla mesai yaptığı belirterek hesaplama yapılmıştır. Tüm dosya kapsamındaki bilgi ve belgeler, şahit beyanları ve davacının yaptığı işin niteliği dikkate alındığında davacı taraf yıllık ikiyüzyetmiş saatin üzerinde fazla mesai yaptığını ispatlayamamıştır. Hal böyle olunca mahkemece fazla mesai alacağının reddine karar verilmesi gereklidir.Hafta tatili alacağı bakımından davacı ve davalı şahitleri hafta tatilinde çalışma olmadığını beyan etmişlerdir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının yılda iki ay hafta tatilinde çalıştığı iddiasının ispatlanamadığı görüşü ile talep gibi değerlendirme yapılarak ayda bir hafta tatilinde çalıştığının kabulü ile hesaplama yapılmıştır. Tüm dosya kapsamı, davacı ve davalı şahit beyanları dikkate alındığında davacı hafta tatillerinde çalıştığını da ispatlayamamıştır. Bu sebeple hafta tatili alacağı talebininde reddine karar verilmesi gereklidir.Mahkemece yukarıda yazılı gerekçeler ile davanın reddine karar verilmesi gerekli iken yazılı gerekçe ile kısmen kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 12.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.