Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 29514 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 28132 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ : Erzurum İş MahkemesiTARİHİ : 14/03/2011NUMARASI : 2009/245-2011/177Hüküm süresi içinde davalı A.. B.. avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin işverence feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediği, bir kısım çalışma süresinin de Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirilmediğini ileri sürerek, kuruma bildirilmeyen hizmet süresinin tespitiyle tazminat ve bir kısım işçilik alacaklarının davalı işverenden tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.Davalı Sosyal Güvenlik Kurumu vekili, davanın reddini savunmuştur.Davalı A.. B.. vekili, davacının taleplerinde haksız olduğunu ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle hizmet tespiti talebinin reddine, işçilik alacaklarına yönelik taleplerinin ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.Kararı davalı A.. B.. vekili temyiz etmiştir. 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının hak kazandığı yıllık izin ücreti alacağının belirlenmesi noktasında toplanmaktadır. Somut olayda, mahkemece davacıya yıllık izin süresinin kullandırılmadığı kabul edilmiş ise de, dosyada bir sureti bulunan iş müfettişi raporunda, davacıya 12.08.2008-25.08.2008 tarihleri arasında yıllık izin kullandırıldığına yönelik tespit bulunmaktadır. Dosya içeriğinde ise, yıllık izin kullanımına ilişkin herhangi bir belge bulunmamaktadır. Anılan sebeple, mahkemece, iş müfettişi raporuna ekli yıllık izin belgesi bulunup bulunmadığı araştırılmalı, davalı işverenden de iş müfettişi raporunda bahsi geçen söz konusu belge celp edilmeli ve bir değerlendirmeye tabi tutulmalıdır. Bu yönde bir araştırma yapılmadan sonuca gidilmesi hatalı olmuştur.3- Mahkemece gerekçeli karar başlığında, “Beyoğlu Ticaret” adı altında ayrı bir davalı taraf daha belirtilmiş ise de, davalı işveren A.. B..'nun, “Beyoğlu Ticaret” şeklindeki ifadeyi, işyeri unvanı olarak kullandığı anlaşılmaktadır. Bu halde, gerekçeli karar başlığında, "Beyoğlu Ticaret" ifadesinin ayrı bir davalı taraf ismi olarak yazılması hatalı olmuştur. Yukarıda yazılı sebeplerden, eksik araştırma ve incelemeyle karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.